Słowa Kasi Nosowskiej o zmarłej mamie chwytają za serce. Lawinę emocji uruchomiło zdjęcie sprzed lat

Dzień Matki to dzień wyjątkowy. Na ogół – radosny i pełen wdzięczności, choć potrafi być też przepełniony smutkiem i zadumą – zwłaszcza jeżeli ktoś niedawno stracił rodzica. Tak właśnie jest w przypadku Kasi Nosowskiej, która swoją ukochaną mamę pożegnała w lutym tego roku. W pierwszy Dzień Matki bez mamy artystka opublikowała na Instagramie jej zdjęcie sprzed lat. Opis, który przypomina, by cieszyć się każdą chwilą razem, nie mogłby być bardziej wzruszający. Te słowa chwytają za serce!

Katarzyna Nosowska w Dzień Matki czule o niedawno zmarłej mamie

„Płakałam dziś mocno. Znalazłam to zdjęcie i przypomniałam sobie, jak pachniała rozgrzana słońcem skóra mojej mamy. Jak to możliwe, iż pamiętam? – napisała Katarzyna Nosowska pod zdjęciem jej mamy sprzed lat, na którym z delikatnie rozwianymi włosami pozuje latem na tle skały.

Dodając, iż Krysia [jej mama – przyp. red.] uwielbiała piwonie. Dlatego też drugim zdjęciem w opublikowanej przez artystkę minigalerii były właśnie te kwiaty. Wybrane specjalnie z okazji Dnia Matki...

Poruszający wpis wywołał lawinę nie mniej emocjonalnych komentarzy. Pod zdjęciem mamy opublikowanym przez Katarzynę Nosowską, jej fani, fanki i przyjaciele (wśród których znalazły się między innymi: Justyna Nagłowska, Orina Krajewska, Kayah czy Natalia Niemen) nie szczędzili słów wsparcia, dzieląc się także swoimi – nie zawsze łatwymi – uczuciami.

• „U mnie też pierwszy dzień Mamy bez Niej. Ściskam mocno. Ps. Też kochała peonie”;
• „Mam 45 lat, a moja mama odeszła jak miałam 8. Dalej pamiętam, jak czesałam jej długie włosy... Przytulam mocno”;
• „Mojej mamy nie ma już 13 lat, a wciąż tak bardzo tęsknię. Tak mi żal, iż nie jest z nami, iż nie zdążyła poznać mojej córeczki. Straszne to ciężkie”;
• „Kaśka, po drugiej stronie jest życie. Ona mieszka teraz w ogrodzie, w którym piwonie kwitną cały rok. Czeka na Ciebie, aż zrobisz to, co masz zrobić tutaj na ziemi, by świat był lepszy. Spotkasz ja jeszcze, przytulisz, poczujesz zapach jej skóry” – czytamy.

I też płyną nam łzy.