Macie swojego radykała

Czy liryka otworzy przed nami wrota do postkapitalizmu i świata bez pracy? To pytanie nie ma sensu. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę Dawid Kujawa, którego projekt krytycznoliteracki wydaje się dzisiaj jedną z najciekawszych krajowych narracji o splocie literatury i rzeczywistości społecznej. Niedzielne ziemie, wydana niedawno druga literaturoznawcza książka śląskiego badacza, to erudycyjny esej poświęcony polityczności poezji. To także kompleksowy wyciąg z tego, co w polskim wierszu współczesnym najciekawsze i godne uwagi.

Kujawa kontynuuje i rozszerza projekt zarysowany w Pocałunkach ludu, swojej poprzedniej publikacji. Jego intuicje wyrastają tak ze schizoanalitycznych rozpoznań Deleuze’a i Guattariego, jak z filozofii komonizmu. Wyraża je prosta obserwacja wyjściowa: język jest elementarnym, niepodzielnym dobrem wspólnym, które jednak kapitał coraz częściej i coraz śmielej usiłuje poddawać utowarowieniu oraz różnego rodzaju grodzeniom. To rozpoznanie ustawia Kujawie front dyskursywnej walki: Niedzielne ziemie to naraz literaturoznawczy esej, podręcznik z radykalnej filozofii społeczno-politycznej, opowieść o zglobalizowanym i pociętym murami współczesnym świecie, a także brawurowa próba wskrzeszenia myślenia utopijnego. Kujawa jako autor świetnie odnajduje się na przecięciu ról: jest wymagającym teoretykiem, dociekliwym filozofem, ale też wnikliwym diagnostą i sprawnym narratorem. Słowem, Niedzielne ziemie spodobają się nie tylko studentom polonistyki.

Dawid Kujawa, Niedzielne ziemie
Wydawnictwo Ha!art, Kraków 2024