W to interesujące i potrzebne przedsięwzięcie zaangażowało się wielu studentów, a ich teksty literackie już niedługo trafią do wszystkich olsztyńskich szpitali. Dotychczas, w ciągu zaledwie paru miesięcy, udało się wydać monografię zatytułowaną „Kulturotwórcza i terapeutyczna rola literatury”, książkę autorstwa dr Regin „Lawendowe marzenia: wiersze, obrazy – logoterapia dla otwarcia serc” oraz poezję Andrzeja Cieślaka mieszczącą się w nurcie logoterapii dla grupy najmłodszych dzieci.
Literatura ma do spełnienia całkiem sporą rolę terapeutyczną, zarówno w stosunku do dorosłych, jak i do dzieci. Musimy pamiętać, iż świat chorego czy niepełnosprawnego jest poważnie ograniczony i wtedy literatura może zastąpić im kawałek rzeczywistości, a wykreowani przez autorów bohaterowie mogą dotrzymywać towarzystwa. Powinna być ostoją bezpieczeństwa, wspierać psychicznie, zmieniać na lepsze ich życiową sytuację czy choćby tylko jej postrzeganie. Ma być rodzajem leku, który poprawi samopoczucie, reakcję na otoczenie i umożliwi patrzenie na siebie z korzystniejszej perspektywy.
Ostatecznym celem powinna być pomoc w dawaniu sobie rady w życiu mimo choroby. Świat rzeczywisty często nas zaskakuje, zmienia się, jesteśmy poddawani nieustannemu stresowi, a literatura jest przyjazna, stronice książki to teren strzeżony, gdzie się odpoczywa i uwalnia od złych emocji. Bohaterowie literaccy dostarczają wzruszeń i wielu pozytywnych uczuć, nastrajają optymistycznie. Wtedy dolegliwości wydają się mniej istotne, a zmieniony chorobą wygląd mniej nietypowy.
Projekt „Żywe kultury literatury UWM i ZLP©” zwraca uwagę na istotną funkcję społeczną literatury – jej rolę terapeutyczną. Ta metoda, w dużej mierze nowatorska, ma służyć zmniejszaniu, a choćby eliminowaniu lęków, depresji, zaburzeń afektywnych, nerwic, uzależnień i problemów w relacjach rodzinnych oraz pomóc w pracy z osobami zagrożonymi wykluczeniem społecznym. Przedsięwzięcie już spotkało się z dużym zainteresowaniem, bo wdraża do praktyki terapeutycznej element literacki i ducha wyobraźni.
Współpracy UWM i ZLP przyświeca dążenie do rozszerzenia metod wspomagających procesy przywracania u cierpiących wiary, nadziei i uśmiechu. Realizatorami będą m.in. studenci – nie tylko wydziału lekarskiego, bowiem projekt zakłada utworzenie na wszystkich wydziałach grup literackich. Przewiduje się, iż ich twórczość poza dowolną tematyką poświęcona będzie także przydatnym wątkom rehabilitacyjno-terapeutycznym. Wspomaganie inicjatywy swoimi pracami zadeklarowali również członkowie Oddziału ZLP w Olsztynie, którzy opracowali obszerne artykuły do wspomnianej monografii oraz wykłady. Pomysłodawcy i realizatorzy zakładają kontynuację!
