- Wszystko dla Bronisławy Wilimowskiej było malarstwem!
- Maciej Wilczek: „Deszczowe ślady na chmurach”
- Część IV 75 lat oddziaływania Rady Europy na kształtowanie europejskiej przestrzeni prawnej w obszarze ochrony praw człowieka
Ad 1.
Pierwsza książka z dzisiejszego zestawu w rubryce „książki, które mogą zainteresować” jest książką inicjatora tej rubryki, czyli mojego autorstwa. A podtytuł książki brzmi: „Opowieść o niezwykle barwnym życiu i dokonaniach artystycznych Bronisławy Wilimowskiej, dla której wszystko było malarstwem…”!
Umieszczam ją w rubryce, gdyż otrzymałem ostatnio wiele pytań, gdzie można ją kupić? Nie odpowiem dokładnie na to pytanie, ale jeżeli ktoś jest zainteresowany jej nabyciem, powinien się w tej sprawie zwrócić bezpośrednio do Wydawcy, który na pewno wskaże możliwość jej nabycia.
Korzystając z okazji, dziękuję Wydawcy – którym jest Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR – za przepiękne wydanie książki. Na znakomitym papierze, w twardej oprawie, z niemal wszystkimi reprodukcjami najważniejszych dzieł malarskich Artystki. Nie tylko Jej, ale też Olgierda Szlekysa (drugiego męża Broni), także Jej matki – równie znakomitej malarki – Stano Gai. Książka jest też o dokonaniach artystycznych członków bliskiej rodziny Bronisławy Wilimowskiej, m.in. Stefana Gajewskiego, Alicji Rubini, Elżbiety Gajewskiej – Gadziny oraz Tadeusza Gadziny.
Jest o „światach”, które ukształtowały charakter Bronisławy Wilimowskiej – pobyt w Petersburgu, Paryżu i oczywiście w Polsce; Warszawa, Powstanie Warszawskie, w którym brała aktywny udział. Jest o Jej osobistej znajomości z wybitnymi Polakami świata polityki i kultury, m.in. z Sikorskim czy Paderewskim. Jest o życiu w przedwojennej, okupowanej i powojennej Polsce, także oceną twórczości Artystki po roku 1945 do roku 2004, kiedy zmarła w Rzymie.
Artystkę wspominają też, m.in. Jej bratanica Elżbieta Gajewska, Tadeusz Gadzina (prymariusz Kwartetu Wilanowskiego), Wiesław Ochman, który wysoko cenił Artystkę (nie tylko jako śpiewak, ale również malarz) i moja żona Magdalena.
Warto też zwrócić uwagę na zawarte w książce artykuły: Iwony Majkowskiej „Odzyskiwanie dokumentów archiwalnych dotyczących Broni i Jej rodziny”, Katarzyny Kot – kustoszki Muzeum w Kozłówce – o malarce, i Tuni (Elżbiety Gajewskiej) – o Armandzie i Alusi.
Grób Bronisławy Wilimowskiej znajduje się w Kwaterze zgrupowania „Kryska” na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej w Warszawie. Warto go odwiedzić i zapalić Jej znicz pamięci!
—-
Karol Czejarek: „Bronisława Wilimowska, opowieść o niezwykle barwnym życiu i dokonaniach artystycznych, dla której WSZYSTKO było malarstwem”, fotografie: Stanisław Drężek, Zbigniew Furman i Jacek Kucharczyk, opracowanie graficzne książki – KRZYSZTOF GAWRYCHOWSKI, projekt okładki: Marta Olszewska (portret Bronisławy Wilimowskiej z okresu okupacji, akwarela Stano Gai), twarda oprawa, s. 439, Wydawca: OFICYNA WYDAWNICZA ASPRA-JR, Warszawa 2025
- Książka powstała z inicjatywy autora oraz spadkobierczyni artystki – Elżbiety Gajewskiej-Gadziny, która jest jednocześnie sponsorem finansowym publikacji.
Ad 2.
Książka Macieja Wilczka, wprawdzie nie jest nowością ostatnich tygodni, ale literaturą, której pominąć w swojej rubryce nie mogę! Gdyż opowiadania, które zawiera są z najwyższej pisarskiej półki. Są wielowątkowe, aluzyjne, pozwalające „wierzyć w siłę nadziei”, albo – jak napisał o tych opowiadaniach publicysta Jacek Binkowski – „szukajcie – drodzy Państwo – siebie w losach ich bohaterów! A dostrzeżecie cechy charakteru Autora: ciekawość świata, uroczą złośliwość i niepokój szarpiący jego duszę”. A to …z powodu tego wszystkiego, co się dzieje we współczesnym świecie. Także w Polsce, która jest częścią tego świata.
O opowiadaniach Autora (w jego książce) wypowiadają się też Kataryna Kaczorowska, dziennikarka, Tomasz Miarecki, wydawca, Michał Ogórek, publicysta (w recenzji „Co tak gna Maćka po świecie?) i Marek Palczewski, medioznawca (stwierdzając, iż „w opowiadaniach autora niby jest wszystko, co w życiu ważne, ale… jakby tego już nie było” (bo uleciało i nie wróci! Pozostały wspomnienia, sny, legendy i tajemnica). Cóż do tego dodać? Że trzeba te opowiadania koniecznie przeczytać, „aby po życie sięgać nowe”!
Czytając książkę, warto zwrócić uwagę na zawarte w niej ostatnie opowiadanie matki Autora (która też była pisarką, jak i jego dziadek – Henryk Panas), zatytułowane „Zwykli ludzie”. Aby zachęcić do rekomendowanej dziś książki Autora, podam jeszcze i inne tytuły Jego opowiadań (nie zdradzając, co w nich jest – GDYŻ SĄ GODNE PRZEMYŚLENIA). Zwłaszcza: „Nie wolno mi Ciebie kochać”, „Droga donikąd”, „Przyjaciele o… no właśnie”?!
Maciej Wilczek urodzony w 1959r. w Olsztynie, z wykształcenia jest prawnikiem, a z uprawianego zawodu był przez wiele lat dziennikarzem i to znakomitym. Jest w PD moja rozmowa z Nim (a jeżeli jeszcze nie nie ma, to będzie), zachęcam do zapoznania się z nią, by o dowiedzieć się dużo więcej. Można też do Niego napisać: [email protected]
—
Maciej Wilczek: „Deszczowe ślady na chmurach i inne opowiadania”, Dom Wydawniczy
MARGRAFSEN, Projekt graficzny – Iwona Dombrowska, Redakcja – Hanna Borawska,
Autor obrazów olejnych i szkiców – Tadeusz Nodzyński, Autorka ikony – Małgorzata Nodzyńska-Wilczek. Twarda okładka, str. 160.
Ad 3.
To IV część opracowania pod redakcją naukową JERZEGO JASKIERNI I KAMILA SPRYSZAKA, będąca rezultatem XVI Międzynarodowej Konferencji Praw Człowieka pt. „75 lat oddziaływania Rady Europy na kształtowanie europejskiej przestrzeni prawnej w obszarach demokracji, praworządności i praw człowieka”. Zorganizowano ją w dniach 14 -16 kwietnia 2024r. w Sejmie RP przez Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, a konkretnie Wydział Prawa i Nauk Społecznych oraz Zarząd Główny Stowarzyszenia Parlamentarzystów Polskich z okazji 75. rocznicy powstania Rady Europy.
W książce – jak rekomendują ją jej redaktorzy naukowi (i jednocześnie organizatorzy konferencji) – zaprezentowane zostały – zdaniem piszącego te słowa – BARDZO ISTOTNE I WAŻNE zagadnienia dotyczące aksjologii i ewolucji europejskiego sytemu ochrony praw człowieka, A TAKŻE OCENA JEGO EFEKTYWNOŚCI, choćby w artykułach (by powołać się na konkretne przykłady), np. Jarosława Kowalskiego „Kompetencja doradcza Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu”, Marty Bojarskiej „Problem wpływu systemów algorytmicznych na prawa człowieka w świetle Komitetu Ministrów Rady Europy” czy Stanisława Adama Parucha „Efektywność instrumentów ochrony praw człowieka Rady Europy”.
Warto też zapoznać się z propozycjami Ryszarda Kozłowskiego dotyczących „Edukacji dla praw człowieka”.
Moją osobistą uwagę skupiły też przemyślenia Pawła Zaborka na temat „Genezy działalności Rady Europy w obszarze ochrony środowiska”, jak i rozważania Anety Treli-Smalarz na temat szeroko rozumianego „Udziału społeczeństwa w ochronie środowiska”.
Szczegółowej analizie podano też w książce realizację takich zagadnień jak:
Prawa ochrony życia i zdrowia,
Prawa do wolności słowa,
sumienia i religii,
ochrony praw dzieci i rodziny, ochrony danych osobowych oraz praw społeczno-ekonomicznych.
Zachęcam do zapoznania się – dla osobistej wiedzy i „kompetencji” w tych zagadnieniach – KAŻDEGO, komu zależy na przestrzeganiu i poszanowaniu praw człowieka w kontekście osobistego, zawodowego czy humanitarnego traktowania życia człowieka, bez względu na jego status, narodowość, płeć, wiek i potrzeby w odczuwaniu wolności, jak i poprawy warunków życia.
—
75 lat oddziaływania Rady Europy na kształtowanie europejskiej przestrzeni prawnej w obszarze praw człowieka, red. nauk. Jerzy Jaskiernia i Kamil Spryszak, Wydawnictwo „Adam Marszałek” tom IV, s. 829, Toruń 2025
