„Co czeka kobietę, która oszczędza na sobie: trafna uwaga Erica Marii Remarque’a”
– „Gdy potrzebujesz niewiele, dostajesz niewiele. Najpierw oszczędzasz na sobie, potem wszyscy oszczędzają na tobie…”
Erich Maria Remarque powiedział kiedyś: „Kobieta, która oszczędza na sobie, wzbudza w mężczyznach tylko jedną chęć — by oszczędzić na niej!”. Najpierw my oszczędzamy na sobie, później życie oszczędza na nas.
Skromność, dobre wychowanie i życzliwość to cechy, które są wychwalane w powieściach — tam też zostają nagrodzone, ale rzadko wychodzą poza kartki książek. W rzeczywistości bywa inaczej: dla wszystkich nierzetelnego człowieka skromność i dobroć to cechy, które można wygodnie wykorzystać.
Nie wszystkie szlachetne przymioty są równie korzystne — czasem bywają zgubne. Gdy przy porządnym człowieku staje ktoś nieuczciwy i korzysta z jego dobroci, dobre intencje służą złu. Pamiętajcie o tym.
Każda życzliwa, dobrze wychowana i skromna osoba powinna umieć oceniać ludzi, by nie pozwolić sobą pomiatać. ale by zrozumieć innych, trzeba najpierw zrozumieć siebie i zadać pytanie: dlaczego kobiety tak często oszczędzają na sobie i co z tego mają?
Nikt nie podziękuje wam za oszczędzanie na sobie. Nie chodzi tylko o dobra materialne — kobiety rezygnują z odpoczynku, starają się dla wszystkich bliskich kosztem siebie, ograniczają własne marzenia dla innych. To właśnie jest oszczędzanie na własnym życiu.
Ludzie przyzwyczajają się: gdy potrzebujesz mało, dostajesz mało. Najpierw oszczędzasz na sobie, potem wszyscy oszczędzają na tobie. Od takiego życia kobiety są zmęczone i rozczarowane. Gdy kobieta pyta los, dlaczego jej życie to ciągłe dawanie innym, a dla niej samej nic nie zostaje — wokół panuje cisza.
Nikt nie ucieszy się, iż jesteś wyczerpana, iż nie masz siły się cieszyć, iż czujesz się źle. Nikt nie podziękuje ci za oszczędzanie na sobie. Ani ty, ani twoi bliscy.
Złe nawyki prowadzą do złego życia:
– Dobre nawyki nie zawsze prowadzą do dobrego życia, ale złe nawyki zawsze prowadzą do złego. Przyzwyczajenie oszczędzania na sobie pojawia się wraz z ukochaną osobą: partnerem lub dziećmi. Świat się przewraca — twoje „ja” przestaje być najważniejsze. Matka kocha swoje dziecko tak bardzo, iż gotowa jest się poświęcać. Zakochana kobieta rezygnuje z czasu, wygody i własnych celów, byle tylko być przy ukochanym. Dzieci przyzwyczajają się, iż dla nich się poświęcasz, partner też — to ty ich tego nauczyłaś.
Co się stanie, gdy kobieta zechce odzyskać siebie, przestanie oszczędzać i zapominać o własnych potrzebach? Jej bliscy, dla których to wszystko robiła, rozzłoszczą się. Nikt nie powie: „To były piękne czasy, dziękujemy! Teraz nasza kolej, by dawać coś tobie!”. Wściekliby się — jak śmiesz odbierać to, co dotąd dostawali za darmo?
Jeśli kobieta boi się przeciwstawić tej złości, miną lata, dekady, aż w końcu zrozumie: „Gdzie się podziało moje życie?”. jeżeli nie chcesz, by twoje dni przeminęły w cieniu innych — nie oszczędzaj na sobie i nie pozwól, by inni to robili. Każdy ma prawo do szczęścia.
Brak wiary w siebie zniszczył miliony szans:
– Co to znaczy oszczędzać na sobie? To myśleć, iż nie jesteś dość dobra na wymarzoną pracę, iż inni są mądrzejsi. Że nigdy nie nauczysz się tańczyć czy malować, bo nigdy tego nie próbowałaś, a wokół tyle utalentowanych ludzi — po co więc zaczynać? Że inne kobiety są lepsze, bo mają prostszy nos lub gęstsze włosy.
Oszczędzanie na sobie to nawyk, który zmusza cię do zadowalania się kilka i sięgania po najmniej. To przyzwyczajenie, które rodzi lęk przed odmową — jeżeli coś ci nie wyszło, jeżeli ktoś cię odrzucił, nie znaczy to, iż masz stawiać poprzeczkę niżej.
To nawyk, który nie pozwala marzyć, nie pozwala iść ku temu, co wydaje się odległe i niemożliwe — ku szczęściu.
Nie oszczędzaj na czasie dla siebie, na wieczorach z pasjonującą książką, na swoich marzeniach, na drobiazgach, które kochasz. Czas spędzony z euforią nigdy nie jest zmarnowany — on odnawia utraconą energię.
Czasem myślę, iż ludzie wierzą, iż będą żyć wiecznie: czekają, aż możliwości spadną im z nieba, ciągle się z kimś porównują, odkładają wszystko na później, oszczędzając na sobie.
Nie ograniczaj własnych możliwości i nigdy się nie porównuj. Gdybym porównywał się do innych pisarzy, zacząłbym oszczędzać na papierze i atramencie, bo uznałbym, iż nie jestem ich wart.
© Erich Maria RemarqueI wtedy właśnie zrozumiesz, iż życie to nie worek złotówek, by je rozdawać innym, ale skarb, który należy chronić i szanować.
