Co czeka kobietę, która oszczędza na sobie: przenikliwa obserwacja autora.

Kobieta, która oszczędza na sobie, spotyka się z gorzką prawdą: „Gdy potrzebujesz niewiele, otrzymujesz niewiele. Najpierw oszczędzasz na sobie, potem wszyscy oszczędzają na tobie…”

Erich Maria Remarque powiedział kiedyś: „Kobieta, która oszczędza na sobie, budzi w mężczyznach tylko jedno pragnienie – oszczędzać na niej!”. Najpierw my oszczędzamy na sobie, potem życie oszczędza na nas.

Skromność, dobre wychowanie i łagodność to cechy, które pięknie brzmią w powieściach – tam też są nagradzane, ale tylko na kartach książek. W prawdziwym życiu bywa inaczej: dla wielu niesumiennych ludzi skromność i dobroć to po prostu okazja, by wygodnie z nich korzystać.

Nie wszystkie piękne cechy są równie pożyteczne – czasem bywają wręcz zgubne. Gdy przy porządnym człowieku stoi ktoś nieuczciwy, gotów go wykorzystać, dobre uczynki służą wtedy złu. Pamiętaj o tym.

Każda życzliwa, dobrze wychowana i skromna osoba powinna rozumieć ludzi, by nie dać się wykorzystywać. Ale żeby rozumieć innych, trzeba najpierw zrozumieć siebie i zadać pytanie: dlaczego kobiety tak często oszczędzają na sobie i co z tego mają?

Nikt ci nie podziękuje za oszczędzanie na sobie. Nie chodzi tu tylko o rzeczy materialne: kobiety rezygnują z odpoczynku, poświęcają się dla bliskich kosztem siebie, ograniczają własne marzenia na rzecz innych – to właśnie jest oszczędzanie na własnym życiu.

Ludzie gwałtownie się przyzwyczajają: jeżeli potrzebujesz mało, dostaniesz mało. Najpierw oszczędzasz na sobie, później wszyscy oszczędzają na tobie. Takie życie męczy i rozczarowuje. Gdy kobieta pyta losu, dlaczego jej życie to ciągłe dawanie, a nic dla niej, w odpowiedzi słyszy tylko ciszę.

Nikt nie ucieszy się, iż jesteś wyczerpana, iż nie masz siły się cieszyć, iż czujesz się źle. Nikt nie podziękuje ci za oszczędzanie na sobie – ani ty, ani inni.

Złe nawyki prowadzą do złego życia:

– Dobre nawyki nie zawsze zapewniają szczęście, ale złe na pewno prowadzą do nieszczęścia. Nawyk oszczędzania na sobie pojawia się zwykle wraz z miłością – do partnera lub dzieci. Świat nagle się przestawia: przez całe życie twoja osobowość była w centrum, teraz już nie. Matka kocha swoje dziecko tak bardzo, iż gotowa jest dla niego poświęcić wszystko. Zakochana kobieta rezygnuje z czasu, wygody i własnych celów, byle tylko być u boku ukochanego. Dzieci przyzwyczajają się, iż dla nich się poświęcasz, partner też – to ty ich tego nauczyłaś.

A co się stanie, gdy kobieta zechce odzyskać siebie, przestanie oszczędzać i znów zacznie o sobie pamiętać? Jej bliscy, dla których tak wiele robiła, wpadną w złość. Tak, nikt nie powie: „To były piękne chwile, dziękujemy! Teraz nasza kolej, by dawać z siebie wszystko!”. Wściekną się, bo zabierasz coś, co uważali za oczywistość.

Jeśli kobieta bałaby się przeciwstawić tej złości, miną lata, a choćby dziesięciolecia, aż w końcu zda sobie sprawę: „Gdzie podziała się moje życie?”. jeżeli nie chcesz, by twoje dni przeminęły w cudzych cieniach – nie oszczędzaj na sobie i nie pozwól innym to robić. Każdy ma prawo do szczęścia.

Niepewność zniszczyła miliony szans:

– Co to znaczy oszczędzać na sobie? To myśleć, iż nie jesteś dość dobra na wymarzoną pracę, iż inni są od ciebie mądrzejsi. Że nigdy nie nauczysz się tańczyć ani malować, bo przecież nigdy tego nie robiłaś, a wokół tyle utalentowanych ludzi – po co w ogóle próbować? Że inne kobiety są lepsze, bo mają prostsze nosy i gęstsze włosy.

Oszczędzanie na sobie to nawyk, który każe ci zadowalać się małym i nigdy nie sięgać dalej. To nawyk, który rodzi strach przed odmową: jeżeli coś ci nie wyszło, jeżeli ktoś ci odmówił – to nie powód, by stawiać sobie niższe cele.

To nawyk, który zabrania marzyć, który nie pozwala iść w stronę tego, co wydaje się tak odległe i niemożliwe – w stronę szczęścia.

Nie oszczędzaj na czasie dla siebie, na wieczorach z książką w dłoniach, na marzeniach, na drobiazgach, które kochasz. Czas spędzony z euforią nigdy nie jest zmarnowany – on napełnia cię z powrotem energią.

Czasem wydaje mi się, iż ludzie wierzą, iż będą żyć wiecznie: wciąż czekają na cud, porównują się z innymi, szukają idealnego momentu i odkładają wszystko na później, oszczędzając na sobie.

Nie ograniczaj swoich możliwości i nigdy nie porównuj się z innymi. Gdybym ja porównywał się z innymi pisarzami, pewnie zacząłbym oszczędzać na papierze i atramencie, bo uznałbym, iż nie jestem ich wart.

© Erich Maria RemarqueI wtedy właśnie zrozumia, iż największym błędem było myśleć, iż jej potrzeby są mniej ważne niż pragnienia innych.