Animacja Arcane jest świetna, ale Warwick pokazuje, dlaczego jest wyjątkowa

[Ed. note: This story contains spoilers for Arcane season 2 Act 2.]

Dla sokolich oczu Liga Legend fanów, ujawnienie Warwicka w Akt 2 z Tajemne sezon 2 widzieliśmy, iż nadchodzi załamanie serca; zbyt wiele rzeczy układało się idealnie pomiędzy zniknięciem Powdera i postaci ojca Vi a stworzeniem przerażającego wilkołaka, aby było to zbiegiem okoliczności. Jednak tego, czego moglibyśmy się nie spodziewać, jest to, jak niewiarygodne Pojawiła się perspektywa Warwicka na ekranie. Z drugiej strony doskonała animacja w Tajemne chyba nie powinno już być zaskoczeniem. Fortiche od samego początku zapewnia imponującą oprawę graficzną, a Warwick jest doskonałym przykładem tego, jak studio wchodzi do głów swoich bohaterów.

Pokazanie, jak przerażający jest Warwick, to jedno, ale to, co sprawia, iż ​​przedstawienie tej postaci przez Fortiche’a jest tak skuteczne, to sposób, w jaki pokazuje nam świat jego oczami. Ilekroć widzimy, jak ściga swoją ofiarę, serial zmienia się w wysoce stylizowaną wizję świata. Gra jest odtwarzana z niższą liczbą klatek na sekundę niż normalnie, co nadaje całości efekt spowolnionego, zamglonego efektu, a cały ekran jest zabarwiony czerwoną poświatą, dzięki czemu wszystko czyta się jak zakrwawioną ofiarę.

Pięknie przenosi nas do głowy Warwicka, napędzanego narkotykami, zmutowanego łowcy, który nieustannie poszukuje krwi, ale jest to także świetny sposób na pokazanie kawałków Vandera, które wciąż pozostały. Kiedy Warwick zauważa Jinx lub Vi, Vander odzyskuje miękkość; świat na chwilę traci swój czerwony odcień, a on znów jest kochającym ojcem. Doskonale to rozumiemy, bo patrzymy na to jego oczami, pasażera z perspektywy bohatera.

Pomysł wpuszczenia widza do głowy postaci to coś, w czym Fortiche udowodnił, iż jest szczególnie biegły. W Tajemnestudio stale zmienia nowe i unikalne style animacji, aby zakomunikować, iż przenosi nas ze świata serialu do świata postaci. W pierwszy sezonpojawia się to głównie, gdy Jinx zaczyna słyszeć głosy, a za nią pojawiają się twarze przyjaciół, których zabiła, ze szkicami na twarzach. Wszystko to pozwala Fortiche napiąć mięśnie animacji, a jednocześnie zapewnia widzom bardziej intymny wgląd w wewnętrzne życie bohaterów, niż moglibyśmy to uzyskać dzięki prostemu dialogowi. To piękny dowód na siłę animacji i niesamowitą technikę opowiadania historii. Ale zostaw Fortiche’owi pracę nad czymś jeszcze sprytniejszym, oprócz wyraźnie pięknej grafiki.

W drugim sezonie studio jeszcze bardziej rozwinęło te pomysły, dodając takie momenty, jak fragment z pierwszego odcinka z czarnym węglem, ukazujący smutek Cait. Zanim dotrzemy do końca drugiego aktu sezonu 2, Fortiche zaczyna wykorzystywać swój motyw wyjątkowej animacji jako drogę do głów bohaterów, aby pokazać nam, jak może zmieniać się całe postrzeganie świata przez bohaterów. Weźmy na przykład Melę. Kiedy widzimy ją zamkniętą w ciernistym więzieniu Czarnej Róży, wydaje się to wyraźnie nierealną przestrzenią. Widzimy, jak jej umysł jest uwięziony w przerażającym psychologicznym więzieniu, w którym otacza ją organizacja.

Jeszcze ważniejsze jest to, jak Fortiche wykorzystuje unikalną animację dla Viktora. Wiele filmów i programów telewizyjnych, zarówno aktorskich, jak i animowanych, przedstawia postacie wznoszące się poza zwykłą ludzkość i odłączające się od niej, ale kilka z nich dało nam tego rodzaju perspektywę Tajemne robi o chwalebnej ewolucji Viktora. Łatwo jest dostrzec, w jaki sposób Viktor zaczyna oddzielać się od ludzkości — ale kiedy zobaczymy, jak teraz postrzega pewne rzeczy, łatwo zrozumiemy, dlaczego. Jaskrawe, jasne światła, ciągła obecność Skye w jego uchu i u jego boku, sposób, w jaki widzi prosto poprzez wygląd ludzi, stworzeń i maszyn, prosto do ich serc i głów, są równie piękne i dezorientujące. Nagle łatwo staje się zrozumieć, dlaczego ktoś, kto doświadcza świata takiego jak ten otaczający kosmos, może subtelnie stracić kontrolę nad bieżącymi ludzkimi troskami.

Każdy z tych przykładów (żeby wymienić tylko kilka z dotychczasowego programu) sprawia wrażenie doskonałego pokazania niesamowitego sposobu, w jaki Fortiche podchodzi do animacji Tajemne. Jasne, animacja jako medium na to pozwala Tajemne mieć schludny styl wizualny i zapewnia narzędzie do doskonałych scen walki. Ale pozwala także serialowi wciągnąć widzów głębiej w życie emocjonalne swoich bohaterów, badając skomplikowane punkty widzenia w sposób bardziej elegancki niż dialog. Niezależnie od tego, czy jest to osoba wznosząca się do boskości przepełnionej maszyną, czy wilkołak na polowaniu, Fortiche udowodniło, iż potrafi znaleźć idealny styl animacji, który wpuści nas w głowę dowolnej ze swoich postaci, a co jeszcze bardziej imponujące, studiu udaje się stworzyć każdy z tych unikalnych stylów artystycznych pasuje do tego Tajemnepiękny świat.