Zmarła Magda Umer. Miała 76 lat

Nie żyje Magda Umer – piosenkarka, dziennikarka, reżyserka i scenarzystka, jedna z najbardziej charakterystycznych postaci polskiej piosenki literackiej. O śmierci artystki poinformowała w piątek po południu jej rodzina. Miała 76 lat.

„Dzisiaj po południu odeszła nasza ukochana Mama i Babcia. Uwielbiała tu zaglądać i pisać” – przekazano w poruszającym wpisie na Facebooku.

Artystka, która śpiewała duszą

W historii polskiej kultury Magda Umer pozostanie jako mistrzyni poezji śpiewanej. To o niej Agnieszka Osiecka mówiła: „Ona nie śpiewa gardłem, ona śpiewa duszą.”

Umer debiutowała w latach 60. w środowiskach studenckich, a ogólnopolska publiczność poznała ją w 1969 roku podczas Festiwalu w Opolu, gdzie zdobyła wyróżnienie za utwór „Jedź na urlop, Romeo”. W kolejnych latach zasłynęła z niezwykle subtelnych interpretacji piosenek takich jak „Koncert jesienny na dwa świerszcze i wiatr w kominie…”, „O niebieskim pachnącym groszku” czy „Widzisz, mały”.

Reżyserka, która pielęgnowała pamięć o Osieckiej i Przyborze

Z czasem Umer coraz mocniej angażowała się w reżyserię koncertów i spektakli. To ona stworzyła słynne widowisko „Zielono mi” poświęcone Agnieszce Osieckiej oraz spektakl o Jeremim Przyborze. Podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w 2015 roku uhonorowano ją Grand Prix za całokształt opolski.

Na scenach teatralnych wyreżyserowała m.in. „Chlip Hop” (wspólnie z Andrzejem Poniedzielskim), „Białą bluzkę” według Osieckiej oraz „Pod mocnym aniołem” na podstawie prozy Jerzego Pilcha. Wystąpiła także w kilku filmach.

Ostatnie lata i nagrody

W 2015 roku ukazał się album „Duety – Tak młodo jak teraz…”, na którym towarzyszyli jej m.in. Janusz Gajos, Wojciech Waglewski i Anna Maria Jopek.

Za wkład w kulturę Magda Umer została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Ministerstwo Kultury podkreśliło w oświadczeniu, iż „Polska kultura straciła dziś jeden ze swoich najczulszych głosów”. Resort przypomniał jej „niezwykłą wrażliwość, eteryczny głos i kunszt interpretacyjny”, które kształtowały kolejne pokolenia słuchaczy i pielęgnowały pamięć o twórczości Osieckiej i Przybory.