Rodzicielstwo pandy przygotuje twoje dziecko do wejścia w dorosłość. Rodzic musi pamiętać o jednym

Zdjęcie: Shutterstock/Teo Brave


Rodzicielstwo pandy to kolejna z metod wychowawczych, która zyskuje coraz większą popularność. Kluczem jest jedno: pozwolenie dziecku na podejmowanie własnych decyzji, będąc jednocześnie dla niego wsparciem i wyrozumiałym partnerem. Na czym polega ta metoda?
Wielu rodziców zastanawia się, jak wychowywać dziecko, aby po opuszczeniu rodzinnego domu było samodzielne i podejmowało adekwatne decyzje. Z pewnością dzieciom będzie o wiele łatwiej, jeżeli już wcześniej zaczną rozwijać te umiejętności. Ostatnio coraz większą popularność, zwłaszcza za granicą, zdobywa tzw. rodzicielstwo pandy. Koncentruje się ono na wzmacnianiu zaufania między rodzicem i dzieckiem i jednoczesnym pozwoleniu mu na niezależność i podejmowanie własnych decyzji. Na czym dokładnie polega to podejście do rodzicielstwa i jak można wdrożyć je w życie? Już wyjaśniamy.


REKLAMA


Zobacz wideo Sławomir i Kajra o pasjach syna. Wiemy, kiedy go pokażą


W rodzicielstwie pandy rodzic pozwala dziecku popełniać błędy, ale zawsze jest obok
Zgodnie z założeniami rodzicielstwa pandy, rodzice nie starają się kontrolować każdego kroku dziecka, ale pozwalają mu popełniać błędy. Dzięki temu dzieci na własnych warunkach poznają i odkrywają świat. To wzmacnia ich decyzyjność i pewność siebie, a w przyszłości wpłynie na ich samodzielność. Wszystko oparte jest na bardzo silnej więzi zrozumienia i zaufania, a nie kontroli.
Termin "rodzicielstwo pandy" po raz pierwszy został użyty przez Esther Wojcicki, która jest popularną edukatorką i autorką książki "Jak wychować ludzi sukcesu?". W swojej książce pisze o systemie wychowywania, który jest bezinwazyjny i pozwala dzieciom podejmować samodzielne decyzje. Według autorki najgorszą spośród wszystkich metod wychowawczych jest tzw. rodzicielstwo helikopterowe. Rodzic pełni w nim rolę "helikoptera", który usuwa na drodze dziecka wszelkie przeszkody i problemy. W takiej sytuacji dziecko nie uczy się samokontroli, samodzielnego rozwiązywania problemów i nie tworzy tożsamości oddzielnej od rodziców. Rodzicielstwo pandy jest tego zupełnym przeciwieństwem. Esther Wojcicki podkreśla, iż w tej metodzie wychowawczej najistotniejsze jest zaufanie, szacunek, życzliwość, kooperacja i niezależność.


Matki pandy nie są leniwe. One tworzą pewnego rodzaju rusztowanie, aby potem pozwolić dzieciom na samodzielność. Nie interweniują za każdym razem, kiedy coś się dzieje, ale pomagają, kiedy dziecko ich potrzebuje


- napisała w swojej książce Wojcicki. Ważne jest także jasne ustalenie granic, aby dzieci wiedziały, jakie zachowania są akceptowane, a jakie nie. W obrębie tych klarownych ram dajemy dziecku wolność i pozwalamy mu na popełnianie błędów. Rodzice pandy zachęcają swoje dziecko do samodzielnego konfrontowania się z przeszkodami i problemami, ale nie zostawiają go z nimi całkiem samego. Są zawsze w pobliżu, aby pomóc i jeżeli dziecko wyraża potrzebę wsparcia, to są od razu gotowi mu go udzielić. Rodzice z takim podejściem będą wspierać swoje dziecko niezależnie od wyniku podjętej przez niego decyzji.


7 wskazówek na wdrożenie rodzicielstwa pandy w życie. Na to zwróć uwagę
Jak wdrożyć w życie taką metodę wychowawczą? Portal parents.com zachęca do zastosowania zasady 7 kroków:


1. Ustal jasne i stanowcze granice. Dzięki temu dziecko będzie wiedziało, jakie zachowania w waszej rodzinie nie są akceptowalne. To ważne, bo w przeciwnym razie dzieci będą zdezorientowane.
2. Stale komunikuj się z dzieckiem i słuchaj jego potrzeb. Dziecko powinno wiedzieć, iż mimo samodzielnie podejmowanych decyzji w każdej chwili może się do ciebie zwrócić np. wtedy, kiedy ma potrzebę bycia wysłuchanym.
3. Kiedy na drodze twojego dziecka pojawi się jakaś przeszkoda, zachęcaj je do rozwiązywania problemów, a nie podrzucaj gotowe rozwiązania. Pomocne będzie np. wspólne przeanalizowanie tego, co w danej sytuacji można było zrobić lepiej.
4. Regularnie sprawdzaj, co robią twoje dzieci i bądź gotowy, iż w każdej chwili mogą potrzebować twojego wsparcia.


5. W pewnym określonych granicach pozwól dzieciom na odczuwanie porażki. To ważne, aby z trudnego doświadczenia wyciągać wnioski na przyszłość, co będzie w konsekwencji prowadziło do podejmowania lepszych decyzji.
6. Wspieraj swoje dziecko i doceniaj jego wysiłki w samodzielności, choćby jeżeli nie zrobiło wszystkiego, co sobie założyło. Pozytywne wzmocnienia będą wsparciem dla jego poczucia samodzielności.
7. Sam pokazuj, jak radzisz sobie z wyzwaniami. To ważne, aby dziecko widziało i uczyło się, aby do każdego z zadań podejść na spokojnie i z odpowiednią rozwagą. Dziecko będzie obserwowało nasze zachowania i będzie starało się je powielać.