120. lat temu urodził się Konstanty Ildefons Gałczyński, poeta, autor wierszy satyrycznych, groteski i poezji patriotycznej. Jego twórczość od 2024 roku jest w domenie publicznej i dlatego dziś udostępniliśmy wybór dwudziestu wierszy poety. Znalazły się wśród nich „Prośba o wyspy szczęśliwe”, „Serwus, madonna”, „Ulica szarlatanów”, „Matka Boska Stalagów”, „Liryka, liryka, tkliwa dynamika”, „Chryzostoma Bulwiecia podróż do Ciemnogrodu” czy „Ballada o samotnej pompie”.
Gałczyński debiutował w 1923 roku w dzienniku „Rzeczpospolita” wierszem Szturm. Na Uniwersytecie Warszawskim studiował filologię angielską oraz klasyczną. Od roku 1926 współpracował z tygodnikiem „Cyrulik Warszawski”, od 1928 związany był z grupą poetycką skupioną wokół czasopisma „Kwadryga”, w wydawnictwie której rok później wydał powieść satyryczną Porfirion Osiełek. Współpracował z tygodnikiem „Prosto z Mostu”, w którym opublikował m.in. satyryczny wiersz Skumbrie w tomacie.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, trafił do niewoli niemieckiej. Jeszcze w trakcie trwania kampanii wrześniowej napisał Pieśń o żołnierzach z Westerplatte. Okupację spędził w obozie jenieckim w Altengrabow pod Magdeburgiem. Po wyzwoleniu przez armię amerykańską podróżował po Francji, Belgii i Holandii.
Wiosną 1946 roku powrócił do kraju i zamieszkał w Krakowie. Współpracował m.in. z tygodnikiem „Przekrój”, w którym opublikował poemat Zaczarowana dorożka oraz cykl groteskowych miniatur dramatycznych Teatrzyk „Zielona Gęś”. W ostatnich latach życia stworzył kilka większych form poetyckich, m.in. poematy Niobe (1951) i Wit Stwosz (1952).
