Jan Ptaszyn Wróblewski nie żyje. Zmarł dziś w Warszawie. Smutną informacją o śmierci kompozytora podzieliła się rodzina.
Saksofonista, kompozytor i propagator muzyki jazzowej Jan Ptaszyn Wróblewski zmarł w wieku 88 lat. Informację o jego śmierci podała rodzina.
“Z przykrością i głębokim bólem informujemy, iż Jan Ptaszyn Wróblewski zmarł dziś w Warszawie. Pogrążona w żałobie Rodzina” – czytamy w poście na Facebooku.
Jan Ptaszyn Wróblewski urodził się 27 marca 1936 roku w Kaliszu.
Swoją karierę rozpoczynał w latach 50. prowadząc studenckie zespoły taneczne w Poznaniu, w których gra na fortepianie i klarnecie. Za profesjonalny debiut na jazzowej scenie uważa się jego występ na Festiwalu Jazzowym w Sopocie w 1956 roku z legendarnym Sekstetem Komedy. Pozostał w tym zespole do końca jego istnienia. To Krzysztof Komeda nadał mu pseudonim Ptaszyn.
Jan Wróblewski pochodzi z rodziny adwokackiej. Edukację podstawową odebrał w Szkole Podstawowej nr 4 im. Elizy Orzeszkowej. W 1952 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu. Równolegle do nauki w liceum kształcił się w Podstawowej Szkole Muzycznej w Kaliszu, gdzie uczył się gry na fortepianie, klarnecie i trąbce. W tym czasie grał w kaliskim zespole jazzu tradycyjnego.
Studiował na wydziale Mechanizacji Rolnictwa Politechniki Poznańskiej, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Podczas studiów w Poznaniu założył własny zespół, współpracował też z Kwintetem Jerzego Miliana. W 1956 roku zaproszono go do formacji Krzysztofa Komedy. W Sekstecie Komedy grał na saksofonie barytonowym. Występ z tą grupą był dla niego profesjonalnym debiutem; zagrali na koncercie podczas otwarcia poznańskiego ośrodka Telewizji Polskiej, a następnie (1956–1957) na festiwalach jazzowych w Sopocie.
Za punkt przełomowy w karierze Jana Wróblewskiego uważa się przesłuchanie przeprowadzone latem 1958 przez George Weina (amerykańskiego promotora jazzu), w wyniku którego został on zaangażowany do orkiestry International Newport Band i jako pierwszy polski jazzman oraz jedyny z państw zza tzw. żelaznej kurtyny wystąpił na festiwalu jazzowym w Newport (USA). Występ tej grupy został zarejestrowany w filmie Jazz on Summer’s Day.
Po tym koncercie występował w wielu miastach Stanów Zjednoczonych, a następnie w Europie, Indiach, Afryce i Azji. W 1964 roku wystąpił z własnym kwartetem w odcinku specjalnym niemieckiego programu telewizyjnego Jazz – gehört und gesehen (program pt. Jazz in Poland w reż. Janusza Majewskiego prezentował dokonania najważniejszych wykonawców krajowej sceny jazzowej).
W latach 1968–1978 kierował Studiem Jazzowym Polskiego Radia. kooperacja z Willisem Conoverem (popularyzatorem Jazzu w Radio Music USA) zaowocowała powstaniem audycji Trzy kwadranse jazzu, którą prowadził nieprzerwanie od 1970 roku do śmierci.
Był założycielem lub też włączał się do licznych zespołów, z których ważniejsze to:
- Jazz Believers (1958–1959)
- Kwintet Andrzeja Kurylewicza (1960–1961)
- Polish Jazz Quartet (1963–1966)
- Mainstream (1973–1977)
- SPPT Chałturnik (1970–77)
- Extra Ball
- Kwartet Ptaszyna Wróblewskiego (1978–1984)
- Made In Poland (od 1993)
Komponował też muzykę filmową oraz dłuższe utwory:
- Wariant Warszawski – koncert na orkiestrę
- Maesteso cobinato – koncertu na saksofon barytonowy i orkiestrę symfoniczną
- Czytanki na orkiestrę – suita
Realizował też programy telewizyjne (Jan Ptaszyn Wróblewski prezentuje). Lansował też młodych adeptów jazzu na wielu warsztatach muzycznych w kraju i za granicą.
