Myślenie i doświadczanie immanencji – wokół książki Cezarego Woźniaka pt. Spektrum immanencji

Według Deleuze’a i Guattariego o planie immanencji możemy mówić jedynie wówczas, gdy to, co immanentne, nie jest już immanentne względem niczego innego niż ono samo. Immanencja byłaby tym, co niepomyślane w każdej jej dającej się pomyśleć płaszczyźnie. Immanencję można też rozumieć jako coś uprzedniego wobec jakiegokolwiek jej ujmowania. Teksty zebrane w tej książce powstały na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat i w mniej lub bardziej bezpośredni sposób dotyczą kwestii immanencji. Tworzą one pewne jej spektrum, którego dialektyka – dialektyka spektralna została przedstawiona w ostatnim z nich.