Mieszkam z mamą w jej ogromnym dworku — ale tajemnica, którą skrywam, rozrywa mi serce.
W spokojnej wsię pod Poznaniem, gdzie stare dęby przechowują sekrety minionych lat, moje życie w wieku 41 lat stanęło na kądzieli. Nazywam się Jadwiga, a mieszkam z moją matką, Bronisławą Marią, w jej potężnym dworku. Razem z nami jest moja młodsza córka, Zosia, owoc miłości z Dawidem, który dawno zniknął z naszego życia. ale sekret, który noszę w sercu, grozi zniszczeniem wszystkiego, co tak możliwie budowałam.
**Życie w cieniu matki**
Mama ma 65 lat, a jej dwór to prawdziwa perełka w naszej okolicy. Przemyślane pokoje, rzeźbione meble, ogród pełen róż — to wszystko owoc jej ciężkiej pracy i charakteru. Zawsze była silną kobietą, głową rodziny, a ja, jej jedyna córka, przywykłam żyć pod jej skrzydłem. Po rozwodzie z ojcem Zosi, Dawidem, wróciłam do mam z córką. Miała wtedy zaledwie trzy lata, i nie widziałam innego wyjścia. Mama przygodyła nas, ale pod warunkiem: miałam respektować jej zasady.
Życie w dworku jest wygodne, ale to nie mój dom. Każdy szczegół krzyczy o władzy matki: jej obrazy na ścianach, jej wybór zasłon, jej porządek dnia. Czuję się jak gość, choć minęło już siedem lat. Zosia rośnie, chodzi do miejscowej szkoły, a ja staram się być dla niej dobrą matką. Ale gdzieś głęboko tęsknię za wolnością, za życiem, w którym byłabym panią swojego losu.
**Tajemnica, która pali od środka**
Dawid, ojciec Zosi, nie po prostu odszedł. Nasza miłość była burzliwa, ale i niszcząca. Marzył o dużym mieście, o karierze, a ja pragnęłam rodziny. Kiedy zaszłam w ciążę, obiecał zostać, ale rok po narodzinach Zosi przepadł. Dowiedziałam się, iż ma inną kobietę, i to złamało mi serce. Nikomu nie powiedziałam prawdy — ani mamie, ani przyjaciółkom. Dla wszystkich on “wyjechał do pracy i zaginął”. ale dwa lata temu dotarł do mnie jego list.
Dawid pisał, iż mieszka teraz w Warszawie, iż żałuje przeszłości i chce zobaczyć się z Zosią. Zostawił numer telefonu, ale nigdy do niego nie zadzwoniłam. Strach, duma, uraza — wszystko się pomieszało. Schowałam list do szkatułki i milczałam. ale każdego dnia mam w głowie pytania: a jeżeli wróci? jeżeli Zosia się dowie, iż jej ojciec żyje? I co powie mama, która zawsze uważała Dawida za niegodnego mnie? Ta tajemnica powoli zatruwa mnie jak jed.
**Rodzina pod presją**
Mama to nie tylko gospodyni domu — ona kontroluje wszystko. Decyduje, co Zosia je, w co się ubiera, na jakie zajęcia chodzi. “Ja wiem, co lepiej” — to jej ulubione zdanie. Jestem wdzięczna za pomoc, ale jej władczość dusi mnie. Często wypomina mi, iż “nie uA dziś, gdy patrzę na Zosię bawiącą się pod tymi samymi dębami, które pamiętają moje łzy, wiem, iż czas ukrywania prawdy dobiegł końca.
