Literacka Nagroda Nobla 2024 trafiła do Han Kang. Autorka pochodząca z Korei Południowej została nagrodzona za „intensywną prozę poetycką, która mierzy się z historycznymi traumami i obnaża kruchość ludzkiego życia”.
To właśnie Han Kang swoją twórczością zwróciłą uwagę publiczności na literaturę koreańską. Jest pisarką obdarzoną niezwykłym słuchem i wrażliwością. Jej powieści – pisane od wielu lat – w czasach turbokapitalizmu i katastrofy klimatycznej brzmią krystalicznie i szokująco aktualnie. Dla polskiego czytelnika znaczenie może mieć fakt, iż Biała elegia powstała podczas czteromiesięcznego pobytu autorki w Warszawie. Jesteśmy ogromnie szczęśliwi i dumni z faktu, iż laureatka Nagrody Nobla od wielu już lat ma swój dom właśnie w Wydawnictwie W.A.B.
– mówi Anna Dziewit-Meller, redaktorka naczelna
Nakładem Wydawnictwa W.A.B. do tej pory ukazały się książki Wegetarianka, Biała elegia, Nadchodzi chłopiec i Nie mówię żegnaj. Wszystkie zostały przełożone przez Justynę Najbar-Miller, Wegetarianka została przetłumaczona w duecie z In Choi Jeong.
Źródło: materiały prasowe wydawnictwa W.A.B.Han Kang debiutowała w 1993 roku pięcioma wierszami opublikowanymi w Literature and Society. Jest laureatką najbardziej prestiżowych koreańskich nagród literackich. Światową sławę przyniosła jej kontrowersyjna powieść Wegetarianka (2007; W.A.B. 2021), która została uhonorowana Międzynarodową Nagrodą Bookera w 2016 roku. Powieść Nadchodzi chłopiec (2014; W.A.B. 2020) również zyskała uznanie krytyków, którzy wymieniali ją wśród najważniejszych książek, natomiast Biała elegia (2016, W.A.B. 2022) była nominowana do wielu nagród literackich, m.in. Międzynarodowej Nagrody Bookera w 2018 roku. Z kolei powieść Nie mówię żegnaj, która w polskich księgarniach pojawiła się na początku tego roku, zdobyła już prestiżową francuską nagrodę literacką Prix Medicis w kategorii literatura zagraniczna. Była też nominowana do Prix Femina (nagrody literackiej przyznawanej przez jury składające się wyłącznie z kobiet), a francuski magazyn kulturalny Transfuge uznał ją za „najlepszą powieść azjatycką”.
