Utwór skupia się na tradycyjnej chińskiej architekturze, wykorzystując „strukturę wpustową i czopową”, „salę modlitw o dobre zbiory” i „centralną oś Pekinu”, eksplorując charakter i cechy narodu chińskiego, które nie zmieniły się od tysięcy lat oraz głębokie konotacje kulturowe kryjące się za tymi cechami w dawnych budowlach.
Od starożytnych, którzy jako pierwsi ścinali drewno i budowali dom, aby schronić się przed wiatrem i deszczem, po powstały później najwspanialszy kompleks budowlany na świecie, niezliczone materiały budowlane i utalentowani rzemieślnicy stworzyli dziesiątki milionów domów narodu chińskiego, a także filary narodu chińskiego, które stoją wyprostowane i nie boją się wiatru i deszczu.