Żebyście nie myśleli, iż wiecznie skaczę po chmurkach, muszę napisać, iż na przykład dzisiaj nie spałam.
W ogóle.
Położyłam się po 23 i o 5.30 wstałam, nie zmrużywszy oka. To znaczy oka zmrużyłam i mruzylam, ale nie spałam.
Wytrącił mnie z równowagi nowy serial, w którym połowę odcinka zajęła scena gwałtu. Mam wrażenie, iż twórcy puszczają takie właśnie nomen omen oczko do publiczności, iż jeżeli oczywiście! jakżeby inaczej! potępiają przemoc i gwałt, bo jest to złoooo, to po takiej preambule, mogą się wraz z publicznością oddawać perwersyjnej przyjemności oglądania okrutnego aktu sadyzmu ze wszystkimi szczegółami. Do tego godzinę przed serialem rozmawiałam z siostrą, o którą się martwię. A tak na dokładkę dopadł mnie taki mały stresik akademicki, bo tu trzeba składać eseje i przeglądy literatury na zaliczenie, a ja jeszcze w lesie. I tak wszystko mi się dołożyło, iż calutką noc próbowałam na prawym, to na lewym boku, otwierałam okno, jadłam banana, piłam herbatkę, łykałam zielone ziołowe tableteczki, przelecialam wszystkie ulubione blogi i o 5.30 stwierdziłam, iż może wstanę, to choć trochę popracuję.
I tak dołączyłam do elitarnego klubu piąta rano, który oczywiście hejtuję, więc zaraz jak już tylko mogłam, kiedy wysłałam Mo do szkoły, położyłam się z powrotem do łóżka i całe szczęście przespałam dwie godziny.
Ale tej tej okrutnej nocy znalazłam fantastyczną książkę, wszystko co chcielibyście wiedzieć o migracji, ale boicie się zapytać. Proszę. Ja juz sobie ściągnęłam i podczytuję. Podpierając się gąszczem statystyk i badań Haas rozprawia się z mitami na temat emigracji. Mit pierwszy: obecną migracja jest największą, jaką kiedykolwiek była. Mit drugi: mamy w tej chwili kryzys z uchodźcami. Mit drugi:jeszcze nigdy społeczeństwa nie były tak zróżnicowane etnicznie. I tak dalej.
