Duchy Letniej Nocy – istnie klasyczny zbiór / Recenzja

Duchy Letniej Nocy od wydawnictwa Zysk i S-ka to zbiór 10 mrocznych opowieści z XIX i XX wieku. Antologia gromadzi historie z tzw. Złotego Okresu literatury grozy, które cieszyły się największą popularnością w brytyjskich i amerykańskich periodykach.

Opowiadania zostały dobrane bardzo ciekawie, książka zawieraja zarówno dłuższe teksty, jak i te krótsze, które różnią się między sobą stylem i nawiedzającą zmorą. Każdy z autorów dostarcza inny rodzaj opowieści, dzięki czemu czytelnicy mogą przy każdej kolejnej opowieści doświadczyć indywidualnego podejścia do tego, czym jest groza. Trzeba jednak pamiętać, iż standardy horroru mocno się zmieniły od przełomu XX wieku, więc nie można oczekiwać mocnych psychologicznych thrillerów ani potworów rodem z Obcego czy To. Jest to klasyczne podejście do tematu, które mimo wszystko może wzbudzić dreszcz niepokoju.

Duchy Letniej Nocy otwiera Niezamieszkany Dom J.H. Riddella, który trzyma czytelnika w napięciu i trochę niczym połączenie Sherlocka Holmesa z Wichrowymi Wzgórzami prowadzi go przez fabułę, pozostawiając coraz więcej pytań.

Duch Guir House Charlesa Willinga Beala to prawdziwa paranormalna perełka, która dzięki swojej pomysłowości i wartkiej akcji trzyma w napięciu.

Monsieur Maurice Amelii B. Edwards wyróżnia się ciekawą fabułą i choć nie jest to groza w najczystszej postaci, wciąż jest w stanie stworzyć intrygujące i bardzo dobrze napisane postacie.

Ellen Glasgow w Przeszłości podarowała czytelnikowi lekcję moralności przeplataną horrorem. To idealny balans między tymi dwiema, pozornie odległymi, tematykami. Podobny zabieg zastosowała w Skakance, która swoją niewinnością i cudownie opowiedzianą historią stała się moim osobistym numerem jeden w całej antologii. W zbiorze znalazło się również trzecie opowiadanie tej autorki, pt.: Włości Dare’a, które może nie dorównuje pierwszym dwóm, ale również czyta się je z dużym zainteresowaniem.

Pozostałe opowiadania to krótsze formy literackie, dlatego trudno ocenić je pod względem rozwoju postaci, ale fabularnie każda wnosi coś interesującego i intrygującego. Najciekawszym elementem tej antologii jest jednak to, iż pojawiają się tu nie tylko mroczne historie, ale także pouczające, polityczne, a choćby zabawne.

Duchy Letniej Nocy to wspaniały zbiór opowiadań, który czyta się bardzo szybko, a każdy miłośnik grozy z przełomu XX wieku będzie zachwycony amerykańską i angielską kulturą przełożoną na język paranormalny.

Autor i zdjęcia: Joanna Tulo