"Dzień szakala" Freda Zinnemanna przypominał precyzyjnie skonstruowany mechanizm. Każdy element – każda scena, ujęcie, montażowa sklejka – były w nim na swoim miejscu, widowisko nigdy nie gubiło tempa, przez prawie dwie i pół godziny potrafiło utrzymać maksymalne napięcie oraz uwagę widza. Decyzja, by przerobić tę historię na serial, podzielić na odcinki i rozciągnąć do blisko dziesięciu godzin, mogła więc budzić zrozumiały sceptycyzm fanów filmu z 1973 roku. I choćby jeżeli twórcom serialowej wersji "Dnia szakala" nie udało się przekonać wszystkich fanów tamtej produkcji, to z zadaniem poradzili sobie lepiej niż dobrze.
Akcja została przeniesiona 60 lat później, z 1963 roku do trzeciej dekady XXI wieku. W serialu celem tytułowego płatnego zabójcy (Eddie Redmayne) nie jest generał de Gaulle ani żaden inny polityczny przywódca, ale wizjonerski miliarder z branży IT, Ulle Dag Charles (Khalid Abdalla). Po tym, jak wspiął się na sam szczyt rankingów najbogatszych ludzi na świecie, Charles postanowił zostać "zdrajcą własnej klasy". Napisał aplikację, która – śledząc i pokazując to, jak realnie wygląda przepływ pieniądza w światowej gospodarce – ma ujawnić prawdę na temat tego, jak wiele ze wspólnego tortu biorą najbogatsi, szkodząc przy okazji ich lubiącym ciszę interesom. Zamach ma powstrzymać uruchomienie aplikacji.
Eddie Redmayne
Polityczno-społeczne tło akcji nie jest tu tak starannie zbudowane jak – za powieścią Fredericka Forsytha – było w filmie z lat 70. Czasem trzeba zawiesić niewiarę i przymknąć oko na pewne uproszczenia i naiwności. W najmniejszym stopniu nie przeszkadza to jednak w odbiorze serialu. Bo w budowaniu napięcia, w angażowaniu emocji i ciekawości widza, w wykorzystywaniu gatunkowych konwencji brytyjska produkcja radzi sobie naprawdę znakomicie. Nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałem w telewizji tak dobrze zrobione i angażujące sensacyjno-szpiegowskie widowisko. Może czasami za bardzo skręca ono w stronę Jamesa Bonda, może wątki rodzinnego życia bohatera dałoby się skrócić z zyskiem dla całości, ale mimo różnych uwag trudno nie podziwiać rzemiosła twórców.
Tak jak w filmie, fabuła zbudowana jest jak partia szachów, pojedynek między zabójcą, a ścigającym go przedstawicielem prawa – w tym wypadku agentką MI5 Biancą Pullman (Lashana Lynch). Serialowy format pozwala nam zbliżyć się do obu tych postaci. A jednocześnie tytułowy zabójca – choć widzimy go w otoczeniu rodziny i poznajemy coś w rodzaju jego "genezy" – pozostaje dla nas cały czas enigmą. Nie wiemy, co go ostatecznie motywuje. Choć obserwujemy moment, gdy wybiera zawodową drogę i w brutalny sposób grzebie swoje dawne życie, nie potrafimy powiedzieć, co adekwatnie pchnęło go do takich a nie winnych wyborów. Nie sposób też powiedzieć, jak naprawdę rozumie on swoją relację żoną i synkiem.
Lashana Lynch
Dzięki temu postać zabójcy fascynuje nas aż do ostatniej chwili. Wielka w tym także zasługa odtwarzającego go Eddiego Redmayne'a. Brytyjski aktor sprawdza się doskonale zarówno w scenach akcji, jak i tych wymagających psychologicznej subtelności. W serialu tworzy najlepszą kreację w całej swojej dotychczasowej karierze, co najmniej dorównującą (jeśli nie przewyższającą) tej Edwarda Foxa z 1973 roku.
W tamtym filmie zabójca ponosił klęskę. Francuskie państwo było w stanie obronić się przed aktem subwersji i terroru, potwierdzając tym samym nie tylko swoją sprawczość, ale też republikańskie wartości. Grupka reakcjonistów niezdolna zrozumieć, iż francuskie imperium kolonialne dokonało żywota, okazuje się niezdolna do powstrzymania historycznej zmiany.
Eddie Redmayne
Serial przedstawia o wiele bardziej cyniczną wizję. Pokazuje głęboko skorumpowany świat, gdzie zacierają się granice między wymiarem sprawiedliwości a zorganizowaną przestępczością, interesem publicznym a prywatnym, państwem i oligarchicznymi grupkami. To rzeczywistość, w której rozkwitać mogą drapieżnicy, a słabi są bez szans. Choć tytułowy szakal dopuszcza się na naszych oczach strasznych rzeczy, to wielokrotnie mamy wrażenie, iż wcale nie jest on najgorszym złoczyńcą w serialu – i wbrew temu, co podpowiadają rozum i godność człowieka, zaczynamy choćby kibicować jego wysiłkom.
Akcja została przeniesiona 60 lat później, z 1963 roku do trzeciej dekady XXI wieku. W serialu celem tytułowego płatnego zabójcy (Eddie Redmayne) nie jest generał de Gaulle ani żaden inny polityczny przywódca, ale wizjonerski miliarder z branży IT, Ulle Dag Charles (Khalid Abdalla). Po tym, jak wspiął się na sam szczyt rankingów najbogatszych ludzi na świecie, Charles postanowił zostać "zdrajcą własnej klasy". Napisał aplikację, która – śledząc i pokazując to, jak realnie wygląda przepływ pieniądza w światowej gospodarce – ma ujawnić prawdę na temat tego, jak wiele ze wspólnego tortu biorą najbogatsi, szkodząc przy okazji ich lubiącym ciszę interesom. Zamach ma powstrzymać uruchomienie aplikacji.
Eddie Redmayne
- Carnival Film & Television Limited
- Marcell Piti
Polityczno-społeczne tło akcji nie jest tu tak starannie zbudowane jak – za powieścią Fredericka Forsytha – było w filmie z lat 70. Czasem trzeba zawiesić niewiarę i przymknąć oko na pewne uproszczenia i naiwności. W najmniejszym stopniu nie przeszkadza to jednak w odbiorze serialu. Bo w budowaniu napięcia, w angażowaniu emocji i ciekawości widza, w wykorzystywaniu gatunkowych konwencji brytyjska produkcja radzi sobie naprawdę znakomicie. Nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałem w telewizji tak dobrze zrobione i angażujące sensacyjno-szpiegowskie widowisko. Może czasami za bardzo skręca ono w stronę Jamesa Bonda, może wątki rodzinnego życia bohatera dałoby się skrócić z zyskiem dla całości, ale mimo różnych uwag trudno nie podziwiać rzemiosła twórców.
Tak jak w filmie, fabuła zbudowana jest jak partia szachów, pojedynek między zabójcą, a ścigającym go przedstawicielem prawa – w tym wypadku agentką MI5 Biancą Pullman (Lashana Lynch). Serialowy format pozwala nam zbliżyć się do obu tych postaci. A jednocześnie tytułowy zabójca – choć widzimy go w otoczeniu rodziny i poznajemy coś w rodzaju jego "genezy" – pozostaje dla nas cały czas enigmą. Nie wiemy, co go ostatecznie motywuje. Choć obserwujemy moment, gdy wybiera zawodową drogę i w brutalny sposób grzebie swoje dawne życie, nie potrafimy powiedzieć, co adekwatnie pchnęło go do takich a nie winnych wyborów. Nie sposób też powiedzieć, jak naprawdę rozumie on swoją relację żoną i synkiem.
Lashana Lynch
- Carnival Film & Television Limited
- Marcell Piti
Dzięki temu postać zabójcy fascynuje nas aż do ostatniej chwili. Wielka w tym także zasługa odtwarzającego go Eddiego Redmayne'a. Brytyjski aktor sprawdza się doskonale zarówno w scenach akcji, jak i tych wymagających psychologicznej subtelności. W serialu tworzy najlepszą kreację w całej swojej dotychczasowej karierze, co najmniej dorównującą (jeśli nie przewyższającą) tej Edwarda Foxa z 1973 roku.
W tamtym filmie zabójca ponosił klęskę. Francuskie państwo było w stanie obronić się przed aktem subwersji i terroru, potwierdzając tym samym nie tylko swoją sprawczość, ale też republikańskie wartości. Grupka reakcjonistów niezdolna zrozumieć, iż francuskie imperium kolonialne dokonało żywota, okazuje się niezdolna do powstrzymania historycznej zmiany.
Eddie Redmayne
- Carnival Film & Television Limited
- Marcell Piti
Serial przedstawia o wiele bardziej cyniczną wizję. Pokazuje głęboko skorumpowany świat, gdzie zacierają się granice między wymiarem sprawiedliwości a zorganizowaną przestępczością, interesem publicznym a prywatnym, państwem i oligarchicznymi grupkami. To rzeczywistość, w której rozkwitać mogą drapieżnicy, a słabi są bez szans. Choć tytułowy szakal dopuszcza się na naszych oczach strasznych rzeczy, to wielokrotnie mamy wrażenie, iż wcale nie jest on najgorszym złoczyńcą w serialu – i wbrew temu, co podpowiadają rozum i godność człowieka, zaczynamy choćby kibicować jego wysiłkom.
