Cena dobroci: spotkanie, które zmieniło wszystko

Anna przyjrzała się mu przez chwilę, zauważając ból przeszywający jego twarz. Mimo widocznego dyskomfortu mężczyzna próbował go ukryć, ale oczy zdradzały jego rozpacz. Tłumy przemykały po mieście, ale w jej wnętrzu rozbrzmiewał impuls, by pomóc. Zawsze sądziła, iż kiedy życie daje szansę zrobienia dobra, nie wolno jej przegapić.
Czy na pewno dasz radę sam dotrzeć na lotnisko? zapytała Anna, używając charakterystycznej dla niej łagodności.
On skinął głową, a jednak w jego oczach widać było wahanie. Bez długiego namysłu podeszła i rzekła:
Pozwól, iż Ci pomogę. Nazywam się Anna. Dokąd dokładnie masz iść?
Victor wydał się odetchnąć z ulgą, choć nie przestał patrzeć na zegarek. Jego spojrzenie sugerowało, iż nie chodzi o zwykłe opóźnienie, ale o coś poważniejszego.
Dziękuję, Anna westchnął mój samolot jest ostatnim dzisiaj, muszę zdążyć za wszelką cenę.
Anna nie zastanawiając się, zaoferowała towarzyszenie. Myślała, iż taksówka zdąży ją jeszcze zdążyć na lot, mimo iż samolot odleciałby wkrótce. Coś w jej sercu podpowiadało, by podążała za intuicją. Nie zamierzała zostawić go samego.
Razem ruszyli w stronę najbliższego postoju taksówek, a Anna podtrzymywała Victora, by nie stracił równowagi. W trakcie marszu mężczyzna opowiadał o swojej pracy i o tym, jak mimo wysiłków nie udaje mu się znaleźć czasu w własne potrzeby. Był poważnym biznesmenem, ale w opowieściach o życiu prywatnym ukazywał się jego łagodny charakter.
Gdy dotarli na lotnisko, Victor szczerze podziękował Annie. Zmęczenie nie ukryło już jego wdzięczności.
Czy sprawdziłeś, iż Twój lot jest w porządku? zapytała Anna, uśmiechając się.
Victor skinął głową, pełen podziękowań.
Tak, wszystko gotowe. Nie mogę jednak przestać Ci dziękować. Dzięki Tobie przegapiłem swój lot.
Anna uśmiechnęła się i delikatnym tonem odparła:
To nic. Czasem ważniejsze są nasze czyny dla innych niż plany, które mamy dla siebie.
Victor spojrzał na nią z wyraźnym uznaniem. Nie znała jego prawdziwej tożsamości, ale on wiedział, kim jest ona. Był właścicielem linii lotniczej, w której Anna miała swój lot fakt, którego nie potrafiła sobie wyobrazić. Po pożegnaniu usiadł w samolocie, ale myśli wciąż krążyły wokół spotkania z młodą kobietą. Jego dobroć została głęboko poruszona i nie chciała zostać zapomniana.
Tej samej nocy Anna wróciła do domu, nieco przygnębiona utratą szansy spotkania z przyjaciółką. Mimo to nie mogła przestać rozmyślać o pomocy nieznajomemu. Chociaż ich spotkanie było krótkie, czuła, iż wszechświat postawił tę osobę na jej drodze nie bez powodu.
Rankiem wydarzyło się coś nietypowego. Anna otrzymała nieoczekiwany telefon od linii lotniczej i najpierw pomyślała, iż to pomyłka związana z utraconym lotem. Głos po drugiej stronie jednak zaskoczył ją.
Dzień dobry, czy rozmawiam z Anną? Tu Victor, mężczyzna, którego wczoraj pomogłaś. Chciałem ponownie podziękować za Twoją uprzejmość i mam dla Ciebie małą niespodziankę.
Anna chwilę stała w osłupieniu. Co mógłby chcieć?
Niespodziankę? zapytała niepewnie.
Tak. W podziękowaniu za Twój gest chcę podarować Ci bilet lotniczy w klasie biznes do dowolnego miejsca, które wybierzesz. Traktuj to jako wyraz wdzięczności za Twój czas i dobroć. Wiem, iż przegapiłaś lot, ale wierzę, iż każdy wysiłek zasługuje na nagrodę.
Anna przez dłuższą chwilę milczała, nie mogąc uwierzyć, iż prosty akt uprzejmości przerodził się w coś znacznie większego. Czasem, pomyślała, życie w niezwykły sposób oddaje to, co dajemy.
Z nieśmiałym uśmiechem przyjęła ofertę nie tylko za prezent, ale i za zrozumienie, iż każdy drobny gest dobroci może naprawdę zmienić świat.
I tak niewinne okazanie współczucia otworzyło przed nią nową ścieżkę, którą, nieświadoma, miała niedługo podążać, prowadzona przez niespodziewaną hojność nieznajomego, który z pewnością odmienił jej życie na zawsze.