Dzień dobry w sobotę. Ależ to byl dzień. Sprzątanie, ogarnianie, czytanie, warsztaty, basen, rower, drugi rower. Działo się. Ciągle wydaje mi się, iż moja doba powinna trwać zdecydowanie dłuże, bo to co mam do dyspozycji zupełnie mi nie wystarcza.
Dzisiaj chciałabym Wam zaprezentować niezwykłą serię opowiadająca o tworzeniu i ewolucji więzi jaka powstaje między rodzeństwem. Ja jestem nią totalnie zauroczona, wręcz wzruszona. Ale o tym dlaczego tak się dzieje, opowiem Wam zaprezentować chwilę.
Od kiedy jestem...
Mam siostrę, z którą łącza mnie dobre relacje. Nie zawsze tak było. O ile nie kłóciliśmy się jakoś szczególnie iż sobą, tak po prostu było nam iż sobą nie po drodze. Inne zainteresowania, inni znajomi. Niby tylko rok różnicy, ale tak jakoś było. Teraz jest ok, a choćby bardzo dobrze. Wspieramy się i często rozmawiamy. Ale musiałyśmy do tego dojrzeć. Dlatego zależało mi aby moje dzieci miały iż sobą więź od początku i... chyba mi się to udało.
Czytając Od kiedy jestem, zdałam sobie sprawę, iż budowanie tej szczególnej relacji to cały proces. Trudny, mozolny, ale przynoszący same korzyści. Rodzic nie wesprze dziecka tak jak brat, czy siostra. Nie zrozumie dręczących go problemów, ponieważ my jako dorośli raczej racjonalnie podchodzimy do problemu. U dzieci to emocje są najsilniejsze i to nimi się kierują.
Obie książki są przepięknie ilustrowane. Tekstu jest na tyle mało, iż dzieciaki same mogą dać sobie z nim radę. Zresztą sami zobaczcie
Zgarnąć z półki?
Tak! Jak jestem zachwycona obiema książkami, dlatego szczerze i gorąco je polecam.
