Anna układała świeżo upieczone bułeczki na półkach swojego małego sklepu, położonego w spokojnej dzielnicy Krakowa. Aromat pieczywa wypełniał wnętrze, tworząc ciepłą atmosferę, którą uwielbiali stali klienci. Sklep nie był dla Anny tylko biznesem – to była jej spuścizna, cenny dar po rodzicach, którzy tragicznie zginęli w wypadku samochodowym trzy lata temu.
Anna była dumna ze swojego sklepu. Znała większość klientów po imieniu, a dla okolicznych mieszkańców sklep stał się czymś więcej niż miejscem na zakupy. Był centrum życia sąsiedzkiego, gdzie ludzie mogli wymienić się nowinami i poczuć się jak w domu.
Dźwięk dzwonka przy drzwiach wyrwał ją z zamyślenia. Do sklepu weszła starsza kobieta.
– Dzień dobry, pani Zofia! – przywitała ją Anna z uśmiechem. – Jak zwykle chleb żytni i opakowanie twarogu?
– Ach, Anno, – westchnęła pani Zofia z ciepłym uśmiechem. – Zawsze pamięta pani, co mi potrzeba. Właśnie za to kocham ten sklep – jest tu tak domowo i przytulnie.
Po porannym tłumie Anna usiadła na chwilę, by odpocząć. Dzisiaj była rocznica śmierci jej rodziców, a myśli Anny powędrowały w przeszłość. Przypomniała sobie, jak tata uczył ją księgowości, a mama pokazywała, jak najlepiej układać towary na półkach. Rodzice przygotowywali ją do dorosłego życia.
Rozmyślania przerwał dzwoniący telefon. Na ekranie wyświetliło się imię męża – Krzysztofa.
– Cześć, Krzysztofie – odezwała się Anna.
– Cześć, Aniu. O której dzisiaj kończysz? – głos Krzysztofa brzmiał wyjątkowo entuzjastycznie.
– Jak zwykle, około siódmej. A co?
– Świetnie! Mam dla ciebie niespodziankę. Spotkajmy się w naszej ulubionej restauracji o ósmej, dobrze?
Anna uśmiechnęła się. Mimo trzech lat małżeństwa Krzysztof przez cały czas potrafił ją zaskoczyć.
– Dobrze, będę.
Po odłożeniu telefonu Anna wróciła do pracy, ale myślami ciągle wracała do nadchodzącego wieczoru.
„Co to za niespodzianka? Może wreszcie znalazł pracę?”
Od kilku miesięcy Krzysztof siedział w domu, przygotowując biznesplan dla swojego start-upu. Anna wspierała go, jak mogła, ale coraz bardziej niepokoiła ją sytuacja finansowa rodziny.
—
Wieczorna rozmowa
Wieczorem, w restauracji, Anna od razu zauważyła Krzysztofa siedzącego przy stoliku w kącie, bawiącego się kieliszkiem wina.
– Cześć, kochanie, – Anna pocałowała męża w policzek. – No, opowiadaj, co to za niespodzianka?
Krzysztof rozpromienił się.
– Aniu, wreszcie znalazłem inwestora dla mojego start-upu!
Anna klasnęła w dłonie z radością.
– To wspaniale, Krzysztofie! Gratuluję!
– Tak, ale jest jedno „ale”. Aby pokazać swoją powagę… – zawahał się, spoglądając na reakcję żony. – Muszę sam zainwestować. Na start potrzebna jest konkretna suma. Pomyślałem więc…
Anna poczuła, jak w środku wszystko się ściska. Wiedziała, co zaraz usłyszy.
– Może sprzedamy twój sklep? – wypalił Krzysztof. – Zainwestujemy te pieniądze w mój projekt i za rok, dwa będziemy milionerami!
Anna zamarła. Sprzedać sklep? Jedyną pamiątkę po rodzicach? Coś, co przynosiło stały dochód?
– Krzysztofie, chyba oszalałeś! Wiesz, co ten sklep dla mnie znaczy – powiedziała spokojnie.
– Daj spokój, Aniu! – machnął ręką Krzysztof. – To przecież tylko budynek i towar. Mamy szansę na wielki sukces!
Anna pokręciła głową.
– Nie, Krzysztofie. Nie mogę. Ten sklep to nie tylko biznes, to moja pamięć o rodzicach, część mnie. Mam już stabilność i dobrą reputację. Czy twój projekt naprawdę jest ważniejszy niż to, co robię ja?
Krzysztof zmarszczył czoło.
– Dobrze, porozmawiamy o tym w domu. Zobaczysz mój biznesplan i zrozumiesz, jakie mamy perspektywy!
Anna niechętnie się zgodziła, ale wiedziała, iż to zły pomysł.
—
Podsłuchana rozmowa
W kolejnych tygodniach Krzysztof nieustannie naciskał na Annę, przekonując ją, iż sprzedaż sklepu to najlepsza decyzja. Przedstawiał wykresy, liczby i obiecywał złote góry.
– Aniu, sklep jest przestarzały – mówił. – Mój projekt to przyszłość. Wyobraź sobie: sieć sklepów w całej Polsce!
Im bardziej naciskał, tym bardziej Anna opierała się jego sugestiom. W jego słowach było coś, co ją niepokoiło. Zmieniło się także jego zachowanie – Krzysztof stał się drażliwy, często rozmawiał szeptem przez telefon i zamykał się w gabinecie.
Pewnego wieczoru Anna przypadkiem podsłuchała rozmowę męża.
– Nie martw się, Marek, – mówił Krzysztof. – Wszystko idzie zgodnie z planem. Ta głupia niedługo zgodzi się sprzedać sklep. Potem gwałtownie załatwimy rozwód, a pieniądze będą nasze.
Anna poczuła, jak ziemia usuwa się jej spod nóg. Jak on mógł? Jak mógł ją tak oszukać?
Zebrała całą swoją siłę, żeby nie wybuchnąć. Cicho wróciła do sypialni i zamknęła się tam, starając się uspokoić. Musiała obmyślić plan.
—
Zemsta
Kolejne dni Anna spędziła w stanie wewnętrznego rozedrgania. Mechanicznie wykonywała obowiązki w sklepie, uśmiechała się do klientów, ale w środku czuła gniew i rozczarowanie.
Krzysztof nie zauważył zmian w zachowaniu żony. przez cały czas snuł wizje ich „świetlanej przyszłości”.
– Aniu, pomyśl sama – mówił. – Po co ci ten mały sklepik, skoro możemy mieć całą sieć?
Anna postanowiła udawać, żeby zyskać na czasie i ochronić swoją spuściznę.
– Wiesz, Krzysztofie, – powiedziała następnego dnia. – Chyba masz rację co do sklepu.
Krzysztof rozpromienił się.
– Naprawdę? Zgadzasz się go sprzedać?
– Nie do końca, – odparła Anna po chwili zastanowienia. – Pomyślałam, iż moglibyśmy przenieść własność sklepu na nas oboje, żeby wspólnie rozwijać biznes.
Krzysztof przez chwilę wydawał się zaskoczony, ale gwałtownie odzyskał rezon.
– To świetny pomysł, kochanie! Wiedziałem, iż mnie zrozumiesz!
—
Rozwiązanie
Następnego dnia Anna udała się do prawnika, ale zamiast przygotowywać dokumenty zgodnie z oczekiwaniami Krzysztofa, zaczęła zabezpieczać swoje prawa do sklepu. Zgromadziła dowody, iż sklep jest jej dziedzictwem, i przygotowała dokumenty rozwodowe.
Dwa tygodnie później Krzysztof wrócił do domu z dokumentami do podpisu.
– Aniu, przygotowałem wszystko. Wystarczy, iż podpiszesz te papiery, a zaczniemy nowy rozdział naszego życia!
Anna spokojnie spojrzała na męża.
– Krzysztofie, wiem o twoim planie, żeby się ze mną rozwieść i przejąć sklep.
Krzysztof zbladł.
– Co? O czym ty mówisz?
– Słyszałam twoją rozmowę z Markiem. Nazwałeś mnie „głupią” i planowałeś, jak gwałtownie załatwisz rozwód po sprzedaży sklepu.
Krzysztof próbował się tłumaczyć.
– To była tylko żartobliwa rozmowa, źle mnie zrozumiałaś…
– Przestań kłamać, Krzysztofie. Wszystko wiem. Nie pozwolę ci ukraść tego, co należy do mnie i mojej rodziny.
Wyciągnęła drugą teczkę z dokumentami.
– Tu są papiery rozwodowe. Sklep pozostaje mój. Możesz zabrać wszystko, co zgromadziliśmy wspólnie przez te trzy lata.
Krzysztof, zaskoczony i zdruzgotany, podpisał dokumenty i opuścił mieszkanie.
—
Nowy początek
Następnego ranka Anna wcześnie zjawiła się w sklepie. Przeszła między regałami, wdychając znajomy zapach świeżego chleba i kawy. To był jej świat, jej spuścizna, którą obroniła.
Zofia, wchodząc po swoje zwykłe zakupy, zauważyła zmianę w Annie.
– Aniu, wyglądasz inaczej – powiedziała. – Jakby coś cię odciążyło.
Anna uśmiechnęła się.
– Tak, zaczynam nowy rozdział w życiu.
W kolejnych miesiącach Anna unowocześniła sklep, wprowadzając nowe produkty i uruchamiając dostawy dla seniorów. Mieszkańcy dzielnicy pokochali jej inicjatywy jeszcze bardziej.
Spoglądając na stare zdjęcie z rodzicami przed sklepem w dniu jego otwarcia, Anna poczuła dumę.
– Dziękuję – wyszeptała. – Udało mi się obronić nasz sklep. Zrobię wszystko, żeby dalej się rozwijał.
Wieczorem, zamykając sklep, Anna dostrzegła swoje odbicie w witrynie – silną, niezależną kobietę, która przeszła przez zdradę i wyszła z tego zwycięsko.
– Wygląda na to, iż dorosłam – powiedziała do siebie z uśmiechem.
