Życie jak dramat
rząd śpiących macew
cisza aż dzwoni
kirkut we mgle się kryje
dziecku tłumaczę
kamyk w mej dłoni
wspomnienie cudze czyjeś
za oknem jesień
wspomnień osnowa utkana z czczej tęsknoty
nie wrócą przecież
w milczących grobach matek i ojców dotyk
snów panorama
zza chmur zasłony napływa ukojenie
życie jak dramat niedokończony
znam jego zakończenie
Bydgoszcz, 19 listopada 2025 r.,
© Wojciech Majkowski



