Laureaci 62. Rzeszowskich Spotkań Teatralnych: 03. Festiwal Arcydzieł (Fot. Sebastian Stankiewicz/ FB Teatr im. Wandy Siemaszkowej)Dobiegły końca 62. Rzeszowskie Spotkania Teatralne: 03. Festiwal Arcydzieł. Nagrodę Publiczności zdobył „Amadeusz” w reż. Anny Wieczur z Teatru im. S. Jaracza w Łodzi.
Podczas tegorocznej edycji zaprezentowano 8 spektakli:
Matka Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie w reż. Anny Augustynowicz
Lalka Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie w reż. Jerzego Jana Połońskiego
Makbet – głosy z ciemności Teatru Przedmieście w reż. Anety Adamskiej-Szukały
Gusła Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze w reż. Grzegorza Brala
Kabaret Teatru Polskiego w Bielsku-Białej w reż. Małgorzaty Warsickiej
Dzieje grzechu. Opowiedziane na nowo Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy w reż. Darii Kopiec
Amadeusz Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi w reż. Anny Wieczur
Miarka za miarkę Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie w reż. Szymona Kaczmarka
Jury w składzie: Agnieszka Przepiórska, Adam Orzechowski, Tomasz Domagała Juliusz Chrząstowski i Tomasz Miłkowski na posiedzeniu w dniu 26 października przyznało:
Wyróżnienia aktorskie w wysokości 2 tys. zł:
- Wyróżnienie aktorskie za wnikliwy portret przemiany postaci epizodycznej, niedający po wyjściu z teatru o sobie zapomnieć dla Anieli Kowalskiej za rolę Marii w spektaklu „Lalka” w reżyserii Jerzego Jana Połońskiego z Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie;
- Wyróżnienie aktorskie za wykonanie piosenki „Życie kabaretem jest”, w której poruszająca kreacja wokalno-aktorska, jest odbiciem całego piękna postaci Sally Bowles – dziewczyny, której największy dramatem jest nieumiejętność realnej oceny rzeczywistości dla Wiktorii Węgrzyn-Lichosyt w spektaklu „Kabaret” w reż. Małgorzaty Warsickiej z Teatru Polskiego w Bielsku-Białej;
- Wyróżnienie aktorskie za zbudowanie intrygującej i charyzmatycznej postaci kobiecej, która swoją obecnością i świadomością rozsadza patriarchalne schematy, w których przyszło jej żyć dla Dagny Mikoś za rolę Wdowy Wąsowskiej w spektaklu „Lalka” w reż. Jerzego Jana Połońskiego z Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.
Nagrody realizacyjne w wysokości 3 tys. zł:
- Nagroda za kostiumy do spektaklu „Kabaret” w reż. Małgorzaty Warsickiej, będące nie tylko istotną częścią scenicznego świata, ale też elementem pogłębiającym zarówno aktorskie kreacje, jak i sens spektaklu dla Konrada Parola;
- Nagroda za stworzenie niepokojącej i głębokiej przestrzeni dźwiękowej w spektaklu „Dzieje grzechu. Opowiedziane na nowo” w reż. Darii Kopiec, w której relacje bohaterów dramatu zapisanego w powieści Stefana Żeromskiego zyskują metafizyczną perspektywę dla Aleksandry Gronowskiej i Michała Litwińca;
- Nagroda za oddanie przy pomocy choreografii złożoności mechanizmów jakim poddane jest portretowane w „Lalce” społeczeństwo, będące z jednej strony ofiarą okrutnego porządku kapitalistycznego, a z drugiej jego głównym twórcą dla Jarosława Stańka;
- Nagroda za adaptację spektaklu „Dzieje grzechu. Opowiedziane na nowo” w reż. Darii Kopiec oraz za wypreparowanie z powieści Stefana Żeromskiego poruszającego i nigdy niestarzejącego się dramatu młodej dziewczyny, której życiowa droga staje się matrycą losu kobiety w patriarchalnym społeczeństwie, za zetknięcie tej opowieści ze sztafażem środków zaczerpniętych z kultury iberoamerykańskiej, które zaowocowało emocjami, w których może przejrzeć się współczesny człowiek dla Artura Pałygi.
Nagrody aktorskie w wysokości 4 tys. zł:
- Nagroda aktorska za rolę Leona Węgorzewskiego w „Matce” Stanisława Ignacego Witkiewicza w reż. Anny Augustynowicz z Teatru Ateneum w Warszawie, tworzącego figurę syna usiłującego wyzwolić się z uzależniającej relacji z matką, odnajdującego zdyscyplinowane teatralne środki w interpretacji witkacowskiej teorii teatru czystej formy, w końcowej części brawurowo ukazującego dialog z toksycznym ojcem dla Adama Cywki;
- Nagroda aktorska za kreację Evy w spektaklu „Dzieje grzechu. Opowiedziane na nowo” według Stefana Żeromskiego w reż. Darii Kopiec, postaci pozostającej w zwierciadlanej relacji ze swoimi wcieleniami, odsłaniającej dramat piekła kobiet i wyzwalającą potrzebę odnalezienia miejsca w opresyjnym świecie dla Magdaleny Drab;
- Nagroda aktorska za rolę Fräulein Schneider w „Kabarecie” w reż. Małgorzaty Warsickiej w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej, nadającej postaci funkcję figury dramaturgicznej o wyrazistym charakterze i psychologicznej głębi dla Anny Guzik-Tylki;
- Nagroda aktorska za tytułową rolę w „Matce” Stanisława Ignacego Witkiewicza w reż. Anny Augustynowicz w Teatrze Ateneum, której kreacja odsłania wampiryczną relację z synem i zachwycającą przemianę osobowości kiedy staje się czułą, pełną troski, budzącą zaufanie przyszłą matką dla Agaty Kuleszy;
- Nagroda aktorska za rolę Stanisława Wokulskiego w „Lalce” Bolesława Prusa w reż. Jerzego Jana Połońskiego w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie za postać scalającą opowieść o człowieku usiłującym związać sukces zawodowy i osobisty, owładniętą obezwładniającym go uczuciem, iż traci nadzieję na osiągnięcie wymarzonego celu, wyrażając swój ból i tęsknotę za szczęściem w mistrzowskiej pieśni finałowej „Trzy kwadranse” dla Roberta Żurka.
Nagroda zespołowa w wysokości 12 tys. zł:
- Nagroda dla zespołu aktorskiego spektaklu „Lalka”, który stworzył wiarygodny obraz świata rządzonego regułami kapitału, a przy tym pełnego wewnętrznych napięć między bohaterami reprezentującymi rozmaite warstwy społeczne, odmienne aspiracje, marzenia i tęsknoty. Wspólny wysiłek zaowocował efektem zespołowości, decydującym o rytmie i wyrazie spektaklu.
Nagroda Główna – statuetka WANDA 2024:
- Nagroda Główna dla spektaklu „Dzieje grzechu. Opowiedziane na nowo” w reż. Darii Kopiec z Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy za poruszające i jednocześnie niezwykle wierne autorowi przedstawienie, w którym anachroniczna fabuła poświęcona XX-wiecznej bohaterce stała się esencją poruszającej współczesnej opowieści, która niczym zwierciadło odbija kobiecy los, pokazując, ile jeszcze jest w naszym świecie w tej kwestii do zrobienia. Jury pragnie wyrazić tez uznanie dla wszystkich elementów spektaklu, które zespolone tu w mistrzowskim stylu, składają się na to, co zawiera się w definicji „arcydzieła”.
