Wystawa Osad to efekt rezydencji artystycznej. Czy możesz opowiedzieć jak kształtowała się jej koncepcja?
W ramach rezydencji artystycznej we Wrocławskim Instytucie Kultury przeprowadziłam serię warsztatów ,,Mowa słów”, które opierały się na indywidualnej pracy ze słowem oraz interwencjach miejskich. Dzięki spotkaniom spojrzeliśmy wspólnie z uczestnikami i uczestniczkami na przestrzeń publiczną na nowo. Słowa i sentencje, które wspólnie zapisywaliśmy na różnych nośnikach stały się efemeryczną opowieścią o indywiduach zamieszkałych we Wrocławiu. Na przykład jedna z uczestniczek, Dominika poświęciła uwagę słowom uporczywym, nękającym, z kolei pochodząca z Ukrainy Anna opowiedziała swoją historię dzięki piśmie automatycznym.
W jaki sposób połączyłaś sztukę cyfrową i grupowe działania warsztatowe?
Uważam technologię za nieodłączny element współczesnego świata. W swojej twórczości interpretuję to, co realne i naturalne dzięki narzędzi cyfrowych. Nagrywam eksperymentalne filmy wideo, generuje ruchome formy w programie TouchDesigner, czy projektuje instalacje łączące industrialność z organicznością natury. Czas, który spędziłam z lokalną społecznością na warsztatach poświęciłam komunikacji. Podczas warsztatów zależało mi na zbudowaniu wspólnoty, która eksplodując miasto jako przestrzeń wystawienniczą, na nowo się w nim zadomowi. Analogowość działań pozwoliła na powrót do bardzo podstawowej formy wspólnotowości.
Czyli można powiedzieć, iż działania warsztatowe przerodziły się w interwencje miejskie?
Tak. Przywróciliśmy miastu indywidualność dzięki tymczasowym interwencjom w postaci ukrytych komunikatów, autorskich magnesów przyklejanych do znaków drogowych, zapisanych na kartkach sentencjach ukrywanych w różnych miejscach, słów ułożonych z koralików. Warto jest stwarzać sposobność do tego żeby kłębiące się w głowie słowa, mogły znaleźć punkt ujścia.
Opowiesz nieco więcej o efektach?
Dzięki warsztatom poczułam, iż odkrywam Wrocław na nowo. Weszliśmy w dialog nie tylko z przestrzenią miejską ale i sobą nawzajem. W efekcie zrealizowałam dokumentację fotograficzną wszystkich tych drobnych i efemerycznych interwencji. Chcąc przybliżyć intymność tych działań, zdecydowałam się na stworzenie tomiku poezji. Pragnęłam nadać mu jednak bardziej współczesną formę, codzienną i naturalną. Sięgnęłam zatem znów po sztukę cyfrową, przenosząc poezję przestrzeni miejskich w środowisko wirtualne, bliskie i znane współczesnemu odbiorcy. Łącząc to, co pozornie antagonistyczne, ukazuję ścisłe powiązanie rzeczywistości i wirtualności. To połączenia stanowi pomost między tym co znane a tym co nadchodzi. Tomik dostępny jest na platformie Research Catalogue.
Czego możemy spodziewać się na wystawie Osad?
Osad to przede wszystkim refleksja nad zachowaniem indywidualizmu w grupie. Do opowiedzenia tej historii wykorzystuję metafory: osadu, kamieni i terminów geologicznych. Szczególnie bliska jest mi praca Your touch. To Interaktywna instalacja, w której dźwięk jest generowany w momencie gdy jej część zostaje wprawiona w ruch. To opowieść o wpływie otoczenia na jednostkę. Stworzyłam poetycką refleksję o wystawie, która brzmi tak: „Przemierzamy te same ulice, pniemy się po tych samych schodach i trzymamy spójnie tych samych myśli. Otula nas to, co wspólne. Drąży to, co narzucone, nieme i anonimowe. Powierzchownie, tak się zdaje – kłębimy się – w zaułku, w zakamarku, w odosobnieniu. W głębi jednak – trwale i wiernie – żłobimy monolit zbiorowości aby ukuć swoją jednostkową formę. Każdy z osobna – jako drobne kruszywo zespojone lepką siecią współoddziaływania. Wypełniamy zbrojenia. Budujemy złożone konstrukcje masowe. Tak się piętrzą nasze miasta”.
Link do cyfrowego tomiku: https://www.researchcatalogue.net/view/2228748/2228749
Wystawa została zrealizowana dzięki współpracy z IP Studio, w ramach działalności europejskiej platformy MagiC Carpets, której Wrocławski Instytut Kultury jest partnerem.
![Weekend w Toruniu [SOBOTA]](https://tylkotorun.pl/wp-content/uploads/2024/09/IMG_20240908_163052_910.jpg)
