„Wróg” zaczyna się niezwykle intrygująco. Otóż Lucjusz Domicjusz Ahenobarbus, znany szerzej jak Neron (cesarz rzymski) opowiada o swoim życiu. gwałtownie jednak wychwytujemy pewne elementy, które nie do końca nam z nim korespondują. Czy on rozmawia z psychiatrą? Tak adekwatnie to spowiedź czy zeznanie? Jaki jest cel tego wszystkiego? Na odpowiedź nie trzeba długo czekać – prawdziwym narratorem okazuje się Stanisław Zoll (strażak). Znajduje się on w areszcie śledczym i opowiada o swoim poprzednim życiu jako władca Cesarstwa Rzymskiego. o ile to nie jest świetny punkt wyjścia dla książki, to ja już sam nie wiem, co nim jest.
