Nie będę powtarzać wszystkich rozkminek pt. dlaczego przegrał, 50% Polaków to grupa niejednorodna, więc trudno zarzucać 10 milionom ludzi głupotę, brak wykształcenia, złośliwość, wyprane religią mózgi itd itp. Tak jak nie cierpię elit pisowych, tak myślę, iż wyborcy są różni – widocznie strona demokratyczna jednak ich potrzeby olała, wygrał strach i nieufność. Poczucie zagrożenia. I oczywiście łączy się to z nierównością, poczuciem zostania w tyle, poczuciem gorszości, a wszystko skorelowane z kultem miliarderów, celebrytów i w ogóle życia na pokaz. Już w 1938 Fenichel pisał o nieświadomej identyfikacji z bogaczami – nawet, jak jestem biedny, mogę być kiedyś bogaty, wiec polityka społeczna dla bogaczy jest dobra dla mnie (piję tu oczywiście do obniżanie podatków). Poza tym godność to nie tylko słowo, a wstawanie z kolan jest oparte o głębokie ludzkie potrzeby.
Widać, iż migracja będzie decydującą polityczną narracją do końca mojego życia, warto więc zacząć się temu przypatrywać z uwagą. Migracja zawsze była, jest i będzie, a wymierającej Polsce będą potrzebni imigranci jak nigdy przedtem, ale demonizowanie i dzielenie migrantów nigdy nie skończyło się dobrze. Równocześnie rozumiem ścieranie się kultur i strach przed inną kulturą, ja też jestem przywiązana do moich wartości. Problemem jest, iż tu nie ma prostych odpowiedzi, bo rzeczywistość jest skomplikowana, a my bujamy się od jednego uproszczenia do drugiego. Ale robienie z całych grup wrogów zawsze kończy się ludobójstwem.
Trzeba łączyć, a nie dzielić, straszyć dzikusami i islamem, bo Europa nie może stać się zamkniętą twierdzą ze strażnikami na wieżyczkach strzelającymi do hord. To się nigdy nie udaje (jak na przykład Izraelowi, choć bardzo się stara).
Więc moje wytłumaczenie tego co się dzieje, to oczywiście wzrastająca nierówność, jak na lewaczkę przystało. Ale równość to tylko narzędzie do wolności, żeby każdy miał jakiś taki większy margin of freedom.
