Ten kto śpiewa, nie umrze.
Basel Abbas i Ruanne Abou-Rahme to para palestyńskich artystów, którzy z jednej strony flirtują z klubowymi rytmami, a z drugiej – śmiało eksperymentują z elektroniką. W latach 2022-2024 zbierali oni w internecie zapisy dźwiękowe ludowych pieśni, wykonywanych na koncertach, ale też przy okazji wesel i pogrzebów czy w obozach dla uchodźców. Większość z nich powstała na terenach objętych wojskowym terrorem – w Palestynie, Syrii i Iraku. Rejestracje te zostały uzupełnione muzyką własną obojga producentów i zilustrowane pokazami tańca. Tak narodził się projekt „May Amnesia Never Kiss Us On The Mouth”, który został zaprezentowany w nowojorskim Museum Of Modern Art. Teraz dostajemy zapis muzycznej strony tego przedsięwzięcia.
Pierwszy krążek z dwupłytowego zestawu zawiera autorskie utwory Basela Abbasa i Ruanne Abou-Rahme. Powstały one na bazie zbioru internetowych nagrań, więc w większości z nich prym wiodą różnego rodzaju śpiewy. Raz słychać kobiety, kiedy indziej mężczyzn, często rozbrzmiewają chóralnie zespolone głosy wsparte plemiennymi bębenkami i fletami. Palestyńscy producenci niemal za każdym razem poddają te wokalizy studyjnym preparacjom, uzupełniając je zaszumioną elektroniką („After Everything Is Extracted”), podszywając dudniącymi bitami („Had It Not Been For Hunger”) lub zamieniając w świdrujący strumień noise’u („Where Have Our Beloved Gone”). Mimo tych komputerowych manipulacji, całość zachowuje charakter zbioru ludowych pieśni.
Na drugim krążku znalazły się nagrania, które dokonali różni artyści, posiłkując się bazowym zestawem sampli, zebranych przez Abbasa i Abou-Rahme. Większość utworów stworzyli zupełnie nieznani u nas palestyńscy twórcy, a oscylują one głównie wokół abstrakcyjnej wersji bass music. To choćby „The Heart Is Trouble” SCRAAATCH-y, znanej też z nagrań dla Hyperdub pod szyldem Mhysa czy „Tashaquqat” Muqata’a, kojarzący się z post-industrialnymi dokonaniami Muslimagauze. Z kolei Hiro Kono serwuje w „The Sea” eteryczny ambient, spleciony z chmurnych basów i rozmarzonej elektroniki, a Drew McDowall w „With Hold With In” – abstrakcyjną kompozycję o dronowym brzmieniu, ale stworzoną wyłącznie z akustycznych sampli dźwięków ludowych instrumentów.
Choć nie jesteśmy w stanie zrozumieć o czym opowiadają zawarte w zestawie pieśni, łatwo można się domyślić, iż Basel Abbas i Ruanne Abou-Rahme stworzyli ten projekt, aby ukazać żywotność Palestyńczyków, których, choć nie mają swojego państwa, jednoczy wspólna kultura – w tym przede wszystkim muzyka. Nic dziwnego, iż pierwszą płytę z zestawu kończy nagranie o jednoznacznej wymowie: „Those Who Chant Do Not Die”. W Polsce ten przekaz trafia na podatny grunt: wszak przez ponad sto lat nasi przodkowie żyli pod zaborami i wtedy właśnie kultura oraz religia pomogły im przetrwać jako narodowi. „Only Sounds That Tremble Through Us” to jakby nasz „Pan Tadeusz” – tylko w palestyńskiej wersji i o eksperymentalnym brzmieniu.
Bilna’es 2025
