Czy minialbum wydany bez wsparcia wielkich wytwórni może stać się głosem pokolenia? Umowa o dzieło, epka Taco Hemingwaya z 2015 roku, pokazuje, iż tak. To projekt, który z miejskiej codzienności uczynił literacką narrację i na trwałe zmienił oblicze polskiego hip-hopu. Łączy urbanistyczną obserwację Warszawy z refleksją pokoleniową.
Minialbum Umowa o dzieło to moment, w którym Taco Hemingway potwierdził swoją pozycję wśród najciekawszych głosów polskiego hip-hopu. Wydany samodzielnie, a później reedycjonowany przez Asfalt Records, projekt łączy w sobie surowość codzienności ze starannie dobraną oprawą muzyczną.
Początki: darmowe wydanie, które zdobyło serca słuchaczy
Umowa o dzieło została udostępniona 27 czerwca 2015 roku za darmo na stronie internetowej artysty. Minialbum zawiera osiem utworów: Od zera, A mówiłem ci, Następna stacja, 6 zer, +4822, Awizo, Białkoholicy oraz 100 kmh. Produkcją większości nagrań zajął się Rumak, co gwarantuje spójność. Otaczające tła, rytmiczne, często minimalistyczne beaty, które nie dominują nad tekstem, ale tworzą przestrzeń dla narracji. Jeden z tracków – +4822 – przygotował Borucci, co wnosi nieco odmienne brzmienie, kontrastuje i jednocześnie wzbogaca całość. Dzięki oryginalnemu językowi oraz spójnej oprawie muzycznej epka gwałtownie zdobyła popularność w sieci. Jej reedycję wydała niedługo oficyna Asfalt Records, co otworzyło Taco Hemingwayowi drogę na listy sprzedaży.
Sukces komercyjny i złota płyta
Po premierze fizycznej Umowa o dzieło dotarła do drugiego miejsca zestawienia OLiS. Do 2017 roku uzyskała status złotej płyty, a dwa lata później sprzedaż przekroczyła 30 tysięcy egzemplarzy. To wynik, który potwierdził rosnące zainteresowanie nową falą hip-hopu w Polsce. Warto dodać, iż singiel 6 zer oraz utwór Następna stacja stały się swoistymi hymnami młodych ludzi, a popularność tego drugiego zaowocowała trasą koncertową Następna Stacja Tour obejmującą największe miasta w kraju.
Warszawa w roli głównej
Centralnym bohaterem minialbumu pozostaje Warszawa. W utworach pojawiają się obrazy codziennych podróży komunikacją miejską, refleksje nad finansami i niestabilnością życia młodych dorosłych. W tekstach pobrzmiewa gorzki humor, charakterystyczny rytm opowieści oraz detaliczna obserwacja otoczenia. To właśnie ta umiejętność uchwycenia tu i teraz sprawiła, iż projekt został odczytany jako dokument pokoleniowy, a Taco Hemingway określony mianem kronikarza miejskiej codzienności.
Znaczenie kulturowe
Umowa o dzieło to nie tylko istotny krok w karierze artysty, ale także symbol zmiany w polskiej muzyce. Epka udowodniła, iż rap może być jednocześnie poetycki i masowy, a literacki język oraz narracja potrafią przyciągnąć szeroką publiczność. Pokazuje mistrzostwo w obserwacji codzienności – zwłaszcza miejskiej – oraz zdolność do łączenia słowa i podkładu, który wzmacnia przekaz, a nie go zagłusza. To dzieło umacnia Taco Hemingwaya jako artystę nie tylko sprawnego technicznie oraz językowo, ale też użytecznego kulturowo — obserwatora, który daje głos tym, którzy często są słyszani, ale rzadko opisywani.
