Tajemnicze zakończenie „Zło nie istnieje” wyjaśnione przez reżysera

Nie musisz choćby oglądać Ryûsuke Hamaguchi Zło nie istnieje uznać to za początek rozmowy: debata zaczyna się od tego tytułu, odważnego, mało prawdopodobnego stwierdzenia, które może wydawać się sprzeczne z większością doświadczeń na świecie. Oglądanie filmu jeszcze bardziej komplikuje tę reakcję, biorąc pod uwagę niektóre wybory dokonywane przez jego bohaterów i krzywdę, jaką wyrządzają innym. A potem następuje to nagłe, zaskakujące zakończenie, które sprawi, iż widzowie będą spierać się o to, co faktycznie zobaczyli na ekranie, niemal tak samo jak o to, co to oznacza.

Hamaguchi nie jest obcy eliptycznym, rozpakowanym lub dającym się podyskutować zakończeniom: nominowany do Oscara za najlepszy film Prowadź mój samochód kończy się długą sekwencją, podczas której widzowie po prostu przyglądają się występowi głównego bohatera na scenie w wielojęzycznej inscenizacji opery Antoniego Czechowa Wujek Wania, po którym następuje bezsłowna sekwencja innej postaci wykonującej przyziemne zadania. Jest w tym wiele treści, ale dostęp do 179-minutowego filmu wymaga przemyślenia, czasu i uwagi. Zło nie istnieje jest krótszy i ciaśniejszy, ale jednak koncentruje się na 20-minutowej scenie gdzie mieszkańcy małej społeczności grzecznie zgłaszają zastrzeżenia dotyczące planowanej luksusowej inwestycji w okolicy.

Do czego zmierza Hamaguchi Zło nie istnieje? Od tytułu, przez tajemnicze początkowe ujęcie, aż po to, co się tutaj dzieje? kończąc, Polygon miał wiele pytań na temat filmu. Rozmawiając przez tłumacza, usiedliśmy z Hamaguchi, aby rozpakować film.

[Ed. note: End spoilers ahead for Evil Does Not Exist.]

Po pierwsze: na zakończenie Zło nie istnieje

Zło nie istnieje koncentruje się na małej wiejskiej wiosce Mizubiki, która niedługo zostanie zakłócona przez deweloperów budujących miejsce na luksusowy kemping, czyli „glamping”. Na spotkaniu w ratuszu mieszkańcy sprzeciwiają się, a ich wnikliwa, wnikliwa analiza wad projektu robi wrażenie na prezenterach, Takahashim (Ryuji Kosaka) i Mayuzumi (Ayaka Shibutani). Kiedy jednak dzielą się zastrzeżeniami ze swoim szefem, dowiadują się, iż tak naprawdę nie zależy mu na tym, aby projekt był trwały, a choćby opłacalny. Dbają tylko o dotacje rozwojowe na czas pandemii, które zarobi, jeżeli dostanie propozycję przed terminem.

Takahashi i Mayuzumi nawiązują kontakt z Takumi (Hitoshi Omika), wdowcem i pracującym dorywczo w Mizubiki, który samotnie wychowuje młodą córkę Hanę (Ryo Nishikawa). Takumi to spokojny człowiek, ściśle związany z naturą, a Takahashi mu zazdrości i chce przeprowadzić się do Mizubiki i sam żyć na łonie natury. Ale potem Hana znika, a miasto postanawia ją odnaleźć. Takahashi i Takumi są razem, gdy znajdują ją leżącą na polu, gdzie została zaatakowana przez rannego jelenia. Takumi nagle odwraca się przeciwko Takahashiemu i brutalnie go dusi, po czym chwyta ciało Hany i ucieka. Takahashi wstaje i potyka się na polu, po czym ponownie upada i leży nieruchomo.

Czy Takahashi nie żyje? Czy Hana nie żyje? Hamaguchi mówi, iż chce pozostawić te rzeczy interpretacji i zaprosić ludzi do dyskusji na temat zakończenia i jego znaczenia. „Uważam, iż aby tak się stało, potrzebne są dwie rzeczy” – powiedział Polygon. „Pierwsza część ma zakończyć się gwałtownie, niemal pozostawiając publiczność w tyle. Ale to samo w sobie nie wydaje mi się wystarczające, aby prowadzić rozmowy i tworzyć różne interpretacje. To naprawdę zależy od tego, co bohaterowie robią do tego momentu.”

Dlaczego Takumi atakuje Takahashiego w „Zło nie istnieje”?

W pewnym stopniu koniec filmu jest zapowiedzią czegoś, co Takumi mówi odwiedzającym miasto w trakcie filmu: Jelenie nie są zwykle niebezpieczne dla ludzi, ale jeleń wypatroszony będzie brutalnie atakował, szczególnie w celu ochrony swoich młodych. Oto, co przydarzyło się Hanie: W czymś, co wydaje się być albo retrospekcją, albo szybką rekonstrukcją mentalną Takumiego, gdy widzi ją leżącą na polu, widzimy, iż napotkała parę jeleni, z których jeden został zastrzelony. Próbowała się do nich zbliżyć, ale ranny jeleń ją zaatakował.

W ten sam sposób Takumi jest symbolicznie „jeleniem przestrzelonym”. Jest metaforycznie zraniony zarówno przez nieuchronne zniszczenie jego społeczności i otaczającego go świata przyrody przez drapieżne osoby z zewnątrz, jak i przez krzywdę wyrządzoną jego córce, częściowo z powodu własnego zaniedbania. Jak dowiadujemy się na początku filmu, Takumi był czasami zawodnym ojcem: Hana przebywa sama w lesie tylko dlatego, iż sama odprowadzana jest ze szkoły do ​​domu, ponieważ nie zawsze pamiętał, aby ją odebrać ze szkoły. Podobnie jak jeleń, Takumi atakuje w irracjonalny sposób, nie w źródło bólu, ale w najbliższy dostępny cel.

„Myślę, iż zachowuje się z desperacji” – mówi Hamaguchi. „Myślę, iż w tym momencie zdaje sobie sprawę [seeing Hana’s body] iż nie jest w stanie być takim ojcem, jakim być może chciałby być. Myślę, iż w filmie są pewne wskazówki, gdzie to widzimy.”

Chociaż zachowanie Takumiego może wydawać się ekstremalne i trudne do zrozumienia, Hamaguchi ma nadzieję, iż widzowie wrócą i obejrzą film jeszcze raz i zobaczą, jak jego reakcja pasuje do innych zachowań, które widzieliśmy u niego.

„Mam nadzieję, iż uda mi się osiągnąć to, iż ludzie poczują, iż każda postać pojawiająca się w filmie ma swoje własne, indywidualne życie” – mówi. „Sposób, w jaki się zachowują i to, co widzimy w filmie, to tylko chwile uchwycone przez kamery i życie ich poza filmem. A kiedy ludzie poczują, iż te postacie rzeczywiście istnieją, to kiedy zobaczymy, jak robią coś, co nie jest do końca zrozumiałe, widzowie przez cały czas będą mogli odnieść wrażenie, iż przez cały czas jest to możliwe. mógł rób te rzeczy.”

Uważa zakończenie filmu za zaproszenie do analizy i skupienia się na historii: „Kiedy następuje takie zakończenie, czuję, iż skłania to widzów do refleksji nad tym, czego doświadczyli wcześniej, do ponownego przemyślenia tego, co właśnie obejrzeli, i do zastanowienia się nad tym, czego doświadczyli wcześniej. czy ich światopogląd na to, co właśnie zobaczyli, był rzeczywiście prawidłowy” – mówi. „Dla mnie ten efekt to bardzo interesujący sposób doświadczania filmu i może prowadzić do wielu interpretacji. jeżeli więc to właśnie robi, to jestem bardzo wdzięczny.”

Dlaczego Takumi miałby odpowiedzieć na żal, próbując zamordować niemal obcą osobę?

Zdjęcie: Sideshow i Janus Films

Jeśli chodzi o zrozumienie ataku Takumiego, Hamaguchi sugeruje spojrzenie wstecz na swój film z 2018 roku Asako I i II, o kobiecie, która zakochuje się w dwóch fizycznie identycznych mężczyznach (w tej roli ten sam aktor) o radykalnie różnych osobowościach i musi zdecydować, z którym zostanie. „W ten sposób bohater również dokonuje wyborów” – mówi Hamaguchi. „I myślę, iż z perspektywy szerszego społeczeństwa, w którym żyje, być może dokonany przez nią wybór można uznać za zły. Ale myślę, iż z jej punktu widzenia był to jedyny wybór, jakiego mogła dokonać.

Mówi, iż ta decyzja pomaga Asako lepiej widzieć siebie i dowiedzieć się więcej o tym, co ceni. „To moja perspektywa życia i światopogląd, który w pewnym sensie mam” – mówi. „Myślę, iż są chwile w naszym życiu, kiedy nagle rozumiemy coś o sobie dzięki wyborom, których właśnie dokonaliśmy”.

Podobnie Hamaguchi mówi, iż kiedy Takumi widzi Hanę leżącą na polu, rozumie, dokąd doprowadziły jego własne wybory. „Myślę, iż w tym momencie uświadamia sobie, jakie poniósł porażki” – mówi. „To prowadzi go do desperackich prób znalezienia rozwiązania. To działanie może zostać odebrane przez otoczenie lub otaczających go ludzi jako absurdalne. Ale myślę, iż wybór, którego dokonuje, jest czymś, co może się wydarzyć w przypadku tej konkretnej postaci.

Inaczej mówiąc: Takumi był bierną i cichą postacią przez cały proces tworzenia planu zagospodarowania przestrzennego do tego stopnia, iż ​​Takahashi i Mayuzumi próbują go zatrudnić jako łącznika ze społecznością, menadżera budowy, który mógłby również stłumić lokalne napięcia. Atakując Takahashiego, gwałtownie odpiera pogląd, iż mógłby zostać pociągnięty do stanięcia po ich stronie przeciwko stronie jego społeczności. Broni także swojego terytorium przed obcymi, niczym dzikie zwierzę. I jak dzikie zwierzę działa, nie myśląc o konsekwencjach ani choćby o tym, czy to działanie może w realny sposób osiągnąć jego cele. Ale to tylko jedna z interpretacji.

Co oznacza tytuł Zło nie istnieje?

Zdjęcie: Sideshow i Janus Films

Zło nie istnieje był pierwotnie planowany jako pozbawiony słów 30-minutowy film krótkometrażowy, stanowiący wizualny dodatek do nowej muzyki Eiko Ishibashiego, który skomponował także muzykę do Prowadź mój samochód. Ale Hamaguchi twierdzi, iż jej muzyka i poszukiwania lokalizacji zainspirowały historię filmu, a tytuł pojawił się, zanim historia została zamknięta.

„Przed napisaniem scenariusza, kiedy myślałem o tym, co mógłbym nakręcić, poszedłem do miejsca, gdzie Eiko Ishibashi tworzy muzykę” – mówi. „Tworzy swoją muzykę wśród tego bardzo bogatego naturalnego krajobrazu. Kiedy tam byłem, była zima i kiedy spojrzałem na zimowy krajobraz, pojawiły się te słowa. Myślałem, OK, teraz jest bardzo zimno. Stojąc tutaj, czuję się, jakbym miała zamarznąć na śmierć. A jednak nie jest tak, iż czuję tu jakieś złe zamiary.”

Hamaguchi twierdzi, iż jest to część tego spostrzeżenia pochodzi z życia w środowisku miejskim, gdzie rzadko można przebywać z dala od innych ludzi. Izolowana społeczność w Zło nie istnieje żyje z dala od tego rodzaju ciągłego zaangażowania, a ludzie w tej społeczności często żyją samotnie – co może być niebezpiecznym środowiskiem, ale nie celowo lub świadomie wrogim. W miarę rozwoju fabuły Hamaguchi dodał postacie, które rzeczywiście żyją w środowisku miejskim i postępują w celowo szkodliwy sposób, ale zachował tytuł przez cały czas. „Patrząc wstecz na film, który nakręciliśmy” – mówi – „pomyślałem, iż wspólne oglądanie tego konkretnego filmu pod tym tytułem będzie prawdopodobnie ciekawym doświadczeniem”.

Ale czy deweloper wprowadzający chaos do społeczności dla zysku nie działa w zły sposób? „Myślę, iż adekwatnie bardzo trudno jest odpowiedzieć na to pytanie” – mówi Hamaguchi. „Powiedzmy na razie, iż w przyrodzie nie ma zła. Wtedy pojawia się pytanie, Czy społeczeństwo ludzkie nie jest naturalne? Myślę, iż można powiedzieć, iż człowiek jest częścią natury. Ale myślę, iż prawdą jest również w przypadku ludzi, iż może istnieć większy wybór.

„Możemy zastanowić się nad naszymi wyborami i powiedzieć: Powinienem był wybrać tę drogę Lub Powinienem był wybrać to czy tamtoi czasami podejmują decyzje, czy są to dobre, czy złe wybory. Jako istoty ludzkie, kiedy żyjemy, czasami myślimy, iż coś jest złe lub coś było złym wyborem. Ale kiedy zinterpretujesz to jako pragnienie, myślę, iż możesz również zobaczyć, iż to również było częścią natury. Szczerze mówiąc, tak właśnie się czuję w tej chwili.”

Dlaczego zło nie istnieje rozpoczyna się czterominutowym ujęciem kamery patrzącej na drzewa

Zdjęcie: Sideshow i Janus Films

Podczas otwarcia Zło nie istnieje nie wydaje się, iż mogłoby to wiele wnieść do zakończenia, w rzeczywistości wiąże się to bezpośrednio z punktem widzenia Hamaguchiego na temat perspektywy, zrozumienia i świata przyrody.

„Ta szczególna perspektywa, którą widzimy na początku, jest perspektywą, którą może uchwycić tylko kamera” – mówi. „Ponieważ jako istoty ludzkie, choćby jeżeli spojrzycie w górę i będziecie patrzeć, nie jest możliwe, aby punkt osi się nie poruszał, tak jak ma to miejsce w przypadku zdjęcia śledzącego. Widzieć to, z [the camera moving at] bardzo stałą prędkość […] ta wizja niekoniecznie jest wizją, jaką mogą mieć ludzie.

„I myślę, iż obserwując tę ​​perspektywę, tę wizję przez cztery minuty, miałem nadzieję, iż ludzie, którzy patrzą, będą mogli nabyć nieco inny sposób postrzegania lub inny sposób myślenia. Być może jest to bliższe temu, jak widzi maszyna, a może to, jak widzi natura. To jest coś, czego bym nie wiedział. Myślę jednak, iż fakt, iż my, widzowie, możemy nabrać innego sposobu patrzenia, być może może pomóc widzom w zrozumieniu reszty filmu na głębszym poziomie. I dlatego chciałem rozpocząć film w ten sposób.”

Zło nie istnieje jest teraz w kinach.