Tadeusz Kielan (odszedł niespodziewanie 2 stycznia 2025 r.)

Tadeuszu najszanowniejszy; co Ci powiedzieć na POŻEGNANIE? Po prostu dziękuję Ci, iż BYŁEŚ!

Że od lat osiemdziesiątych (a choćby wcześniejszych) ub. wieku pozostawaliśmy w bliskim kontakcie ze sobą, w wielkiej przyjaźni i współpracy na rzecz polskiego środowiska plastycznego.

Dziękuję Ci też za to, iż jeszcze tak niedawno sponsorowałeś wydanie książkowe mojej autobiografii, którą na szczęście zdążyłeś jeszcze przeczytać, pochwalić i zaakceptować. Jednocześnie podkreślając, iż wspólnie udało nam się (a bez Ciebie byłoby to w ogóle niemożliwe) tak wiele zrobić dla artystów plastyków.

Z Twoim udziałem powstały (w miejsce rozwiązanego w stanie wojennym ZPAP): ZPAMiG, ZAR, a także stowarzyszenia grupujące grafików i artystów zajmujących się sztuką użytkową i projektowaniem przestrzeni społecznej.

A wszystko zaczęło się od I Festiwalu Współczesnego Malarstwa Polskiego w Szczecinie, plenerów „bałtyckich”, powołania (obok PSP) przedsiębiorstwa „Sztuka Polska”, zainicjowania Państwowego Funduszu Zamówień Plastycznych i Funduszu Pomocy Materialnej, utworzenia Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim, rozbudowy Zachęty, zaistnienia Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, powołania w każdym województwie Biur Wystaw Artystycznych, galerii wystawowych, tworzenia warunków dla uczestnictwa polskich artystów w światowych imprezach, jak „Documenta” w Kassel czy w słynnym festiwalu sztuki w Wenecji i w wielu innych prestiżowych imprezach w Europie i na świecie.

Ważną płaszczyzną komunikowania się ze środowiskiem było wydawanie (w miejsce zawieszonych pism w obszarze sztuki) Biuletynu Informacyjnego przedsiębiorstwa „Sztuka Polska”.

Podpowiedziałeś też prof. Gustawa Zemłę, aby zrealizował pomnik TRZECH ORŁÓW, które od wielu lat strzegą w Szczecinie przy wejściu do Parku Kasprowicza polskości miasta. Pod Cedynią Polska była obecna już ponad 1000 lat temu.

Tadeuszu Drogi,

oddaję Ci cześć za te wszystkie wyżej wymienione dokonania z Twoim udziałem.

Działaj dalej tam, gdzie teraz jesteś, polska sztuka współczesna nie zapomni Twego oddania dla jej rozwoju i upowszechniania.

I chciałbym szczególnie podkreślić to, co w Tobie zawsze mi się podobało –

skromność, nadzwyczajny takt wobec ludzi sztuki, działaczy, artystów!

W duchu prawdziwej praworządności, szukania kompromisów w sprawach, które bywały kontrowersyjne. „Nie odpuszczałeś” nikomu, gdy zagrożone były zakupy materiałów do uprawiania twórczości (a na to potrzebne były dewizy, których nie było), jak i to, aby artyści mieli zapewnioną opiekę zdrowotną i (w razie potrzeby) ochronę socjalną.

Aby ukazywały się książki i czasopisma poświęcone sztuce, by w Łodzi przez cały czas odbywało się Triennale Tkaniny Artystycznej, a w Poznaniu powstało Muzeum Scenografii, by powrócono do pamiętnych kiedyś festiwali plakatu w Warszawie i grafiki w Krakowie.

Aby w każdym polskim muzeum było miejsce dla sztuki współczesnej, choćby w galeriach handlowych, szkołach, szpitalach, zakładach pracy.

Obdarzaj dalej swymi pomysłami i zapałem kogo tylko można, aby władze popierały to, co jest nowoczesne, barwne, ułatwia i uprzyjemnia życie. A to właśnie gwarantuje każdemu szeroko rozumiana współczesna sztuka, której byłeś znawcą i zwolennikiem

Cześć Twojej pamięci!