Sny o Potędze

Projekt „Sny o Potędze” zakłada stworzenie swoistej „izby pamięci” nawiązującej do wystaw kolonialnych z czasów międzywojnia oraz zwyczaju dekorowania korytarzy i przestrzeni publicznych wizerunkami chwalebnych postaci. Zgromadzone tam obrazy upamiętniają „polskie podboje kolonialne”. Odnoszą się m.in. do rodzimych ambicji kolonialnych, wypraw antropologa Bronisława Malinowskiego oraz materiałów archiwalnych, takich jak kroniki filmowe W gąszczach Liberii (1936) czy Polscy pionierzy na Czarnym Lądzie (1936). Polska Liga Morska i Kolonialna, funkcjonująca pod różnymi nazwami od 1918 r., była jedną z największych organizacji społecznych, zrzeszającą w 1939 r. ok. 1 mln członków. Na łamach organów prasowych Ligi nawoływano do odzyskania polskiego ducha zdobywczości, określając kolonialną ekspansję lekiem na krzywdy dziejowe: ,,Tylko ekspansja pozwoli wyrównywać straty, niwelować kontrasty, zabliźniać rany” (S. Pawłowski, 1939). Kolonie zamorskie miały być cudownym remedium na ubóstwo odrodzonej Polski, która cierpiała z powodu braku surowców, przeludnienia terenów wiejskich i bezrobocia. Cykl malarski Łukasza Dziedzica skupia się na 20-leciu międzywojennym – okresie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości – kiedy romantyczne idee o wyjątkowości naszego narodu, jego heroicznej historii i dążeniu do suwerenności przez cały czas mocno wpływały na społeczeństwo. Te myśli często prowadziły do umocnienia poczucia narodowej wyższości oraz przekonania o wyjątkowości polskiej kultury i tradycji. To z kolei pobudzało marzenia o stworzeniu imperium wzorowanego na europejskich potęgach przez zdobywanie zamorskich kolonii.