Pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Ale pies to też świetny bohater literacki. Oto słynne psy w książkach. Psy wspaniałe, psy niebezpieczne, psy magiczne. Subiektywna lista ważnych psów w literaturze.
Pies to istotny element kultury i literatury. Psy w książkach od wieków odgrywają kluczową rolę, a wielu bohaterów bez swoich czworonożnych towarzyszy daleko by nie zaszło. Oto lista najważniejszych i najciekawszych psów literaturze. Zdecydowanie lista subiektywna. I zdecydowanie za krótka.
Topos psa w literaturze to temat rzeka. Gdyby poniższa lista była dłuższa, na pewno znalazłaby się na niej książka m.in. „Biały Kieł” Jacka Londona, „Puc, Bursztyn i goście” Jana Grabowskiego oraz „Lassie, wróć!” Erica Knighta. Pojawiłby się pies z „Awantury o Basię” oraz Szarik z powieści „Czterej pancerni i pies” Janusza Przymanowskiego. Warto też wspomnieć o mitologicznym Cerberze oraz psach w twórczości Jonathana Carrolla.
Psy w literaturze – ważne książki z psami – DOG BOOK TOP
Chcesz więcej kultury? Pan Od Kultury zaprasza na
Facebooka i
Stephen King – Cujo – psy w książkach bywają straszneStephen King – Cujo
Pies jest najlepszym przyjacielem człowieka… no chyba, iż zarazi się wścieklizną i zacznie zabijać. Stephen King, chociaż opisał psa opętanego chorobą, robiącego rzeczy makabryczne, to nie przedstawił go jedynie jako potwora. Sceny walki o dziecko i starcia z psem wyrywają serce. Sceny z perspektywy psa, walczącego z szaleństwem, wyciskają łzy. Zdecydowanie „Cujo” to najstraszniejszych książek Stephena Kinga.
Inspiracją do napisania książki „Cujo” była wyprawa Kinga motocyklem do warsztatu w Maine w 1977 roku. Na miejscu pisarza zaatakował bernardyn Gonzo (King później mówił o psie Joe). niedługo ukazał się artykuł o dziecku zagryzionym przez psa. Bernardyn zabił chłopca w okolicach wspomnianego warsztatu.
„Nie gryzie. Nigdy wcześniej na nikogo nie warczał. Nie spodobała mu się twoja twarz”
– miał powiedzieć właściciel warsztatu Kingowi.
CZYTAJ WIĘCEJ: Ciekawostki o książce „Cujo”. Stephen King żałuje TEGO zakończenia?
Roman Pisarski – O psie, który jeździł koleją
Wymieniając słynne psy w książkach, na liście musi znaleźć się pies Lampo. Chociaż to jeden z najsympatyczniejszych psów w literaturze, zakończenie opowieści Pisarskiego dla niejednego dziecka było traumatyczne.
Co ciekawe, pies Lampo naprawdę żył we Włoszech i zginął tak jak w książce. Jego pomnik znajdziecie pod akacją przy stacji Campiglia Marittima, gdzie został pochowany w 1961 roku.
Stephen King – Baśniowa Opowieść
Stephen King to nie tylko horrory. Suczka Radar z „Baśniowej Opowieści” [RECENZJA] jest moim zdaniem najważniejszym bohaterem książki. To dla niej Charlie wyrusza w podróż do magicznej krainy i przeżywa niezwykłe przygody. Mimo magii, fantastycznych stworzeń i krain, to po prostu książka o odpowiedzialności i pięknej relacji chłopca z psem.
J.K. Rowling – Harry Potter
Psy w książkach o Harrym Potterze oczywiście nie mogą być zwykłymi kundelkami. Chyba każdy polubił Kła, czyli wielkiego psa Hagrida. W oryginale to boarhound, czyli dog niemiecki. Warto też wspomnieć o trójgłowym psie Puszku, Syriuszu Blacku zamieniającym się w psa oraz Ponuraku, będącym omenem śmierci. Na upartego do psów można zaliczyć też Remusa Lupina, który zamieniał się w wilkołaka.
Patronusem Rona był Jack Russell terrier, który znany jest z upodobania do płoszenia wydr. Z kolei patronusem Hermiony była właśnie wydra.
Peter Heller – Gwiazdozbiór psa
Piękna postapokaliptyczna opowieść o samotności i poszukiwaniu człowieczeństwa. Hig żyje na małym lotnisku, a towarzyszącego mu psa uwielbia się od razu. Po prostu genialna i pouczająca książka, lektura obowiązkowa.
Henryk Sienkiewicz – W Pustyni w puszczy
Saba to jeden z tych psów w książkach, który naprawdę budził respekt. Imię Saba to po arabsku znaczy „lew”. Tak naprawdę nie wiadomo jakiej dokładnie był rasy. Możemy obstawiać doga niemieckiego, bulmastifa albo mastifa angielskiego.
Pies z powieści Henryka Sienkiewicza miał być bożonarodzeniowym prezentem od pana Tarkowskiego dla Nel. Chociaż wierny i przyjazny, gotowy w czasie choroby ogrzewać Nel własnym ciałem, Saba był na tyle potężny, iż upolował bawoła, walczył z gorylem i przyjaźnił się ze słoniem. Mimo tego jak chudł i cierpiał w czasie podróży, nie opuścił Stasia i Nel dzieci na krok.
Henryk Sienkiewicz wymyślając Sabę prawdopodobnie wzorował się na psie podróżniczki Alexandriny Tinnée, podróżującej po Afryce w XIX wieku. Był też zafascynowany psem z powieści „Gwiazda przewodnia” Joan Gould.
Michaił Bułhakow – Psie serce
Krótka satyra z drugim dnem, pozornie lekka i zabawna. Profesor Preobrażeński poddaje psa Szarika eksperymentowi. Zaszczepia czworonogowi ludzką przysadkę mózgową i jądra. Zwierzę zmienia się w człowieka, nie tylko fizycznie, ale też psychicznie, co oznacza, iż staje się pełne ludzkich wad.
Genialny Michaił Bułhakow. Lektura obowiązkowa, klasyka literatury.
George Orwell – Folwark Zwierzęcy
Bluebell, Jessie i Pincher czyli psy knura Napoleona, odpowiedzialne za szerzenie terroru. Uznaje się je za alegorię NKWD i CzeKa w jednym. Twórcy przedstawiają je często jako np. dobermany lub owczarki niemieckie,
Homer – Odyseja
Pies w literaturze jako symbol wierności. Gdy Odyseusz wyruszył na wojnę trojańską, Argos był szczeniakiem. Starzał się ale nie umierał, czekając na powrót swojego pana. Odszedł dopiero, gdy Odyseusz wrócił do domu.
Lyman Frank Baum – Czarnoksiężnik z krainy Oz
Mając u boku takiego towarzysza jak piesek Toto, można wyruszyć w każdą podróż, nawet przez krainę Manczkinów. Ciekawostka – pies miał wziąć imię od słowa teetotaling, oznaczającego zwolennika prohibicji. Baum popierał wspierającego ją Williama Jenningsa Bryana, kandydującego na prezydenta.
Lluís Prats – Hachiko. Pies, który czekał
Książka, oparta na prawdziwej historii. która wyciska serca jak cytrynę. Hachiko to pies rasy akita. Żył w Tokio u boku profesora Eisaburo Ueno przez 1,5 roku. W tym czasie codziennie odprowadzał profesora na dworzec i cierpliwie czekał na peronie na jego powrót. Gdy profesor zmarł, pies i tak 10 lat codziennie wychodził na stację i wyczekiwał.
Profesor Eisaburo Ueno – pracownik Tokijskiego Uniwersytetu – jest człowiekiem nieprzekupnym, działającym zgodnie z planem i według sztywnych zasad. Pewnego dnia na jego drodze staje Hachiko – szczeniak, który nie tylko zburzy surową dyscyplinę, ale też zmusi profesora do odkrywania piękna małych rzeczy i wartości przyjaźni.
Artur Conan Doyle – Pies Baskerville’ów
Klasyka kryminału. Sherlock Holmes kontra legendarny morderczy pies. Czy rzeczywiście bestia zabija na wrzosowiskach?
Był to pies – pies czarny jak węgiel, olbrzymi – taki, jakiego dotąd nie widziały oczy żadnego śmiertelnika. Z jego otwartej paszczy buchał ogień, ślepia żarzyły się jak węgle, a po całym jego ciele pełzały migotliwe płomyki. Nigdy choćby w majaczeniach chorego umysłu nie mogło powstać nic równie dzikiego, przerażającego, szatańskiego, jak ten czarny potwór, który padł na nas z tumanów mgły.
Jedna z najsłynniejszych pozycji z cyklu opowieści o detektywie Sherlocku Holmesie.
Chcesz więcej kultury? Pan Od Kultury zaprasza na
Facebooka i
![Ekspert wydał werdykt po spotkaniu Dudy z Trumpem. Prezydent Polski z sygnałem złości [PLOTEK EXCLUSIVE]](https://bi.im-g.pl/im/f4/3e/1e/z31714292IHR,Spotkanie-Andrzeja-Dudy-i-Donalda-Trumpa.jpg)