Reżyser People’s Joker chce, aby jej trans-złoczyńca wstrząsnął oczekiwaniami

Jeśli Warner Bros. Pictures skutecznie zastraszy transseksualną reżyserkę Verę Drew, aby nie wypuściła jej małego pop-punkowego filmu biograficznego Joker Ludowy, możliwe, iż zniknąłby po cichu: kolejny mały, osobisty film niezależny, polujący na publiczność na przesyconym rynku. Zamiast tego halucynogenne wspomnienia Very – energetyczna, niezwykle osobista historia trans-coming-outu zbudowana wokół animacja cyfrowa pochodząca z crowdsourcingu — stała się wiadomością międzynarodową.

Joker Ludowy miał premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto w 2022 rAle ostro sformułowany list od Warner Bros. obawy dotyczące praw autorskich skłoniły Verę i organizatorów TIFF do odwołania dalszych pokazów i wycofania filmu z rynku. Vera wycofała się, aby udoskonalić film, szukając dystrybutora Simpatico, który nie pogrzebałby go w wydaniu bezpośrednio do transmisji strumieniowej. Od tego czasu był pokazywany na kilku regionalnych festiwalach, ale w dużej mierze był niedostępny dla publiczności.

To zostało Joker Ludowy dla niektórych potencjalnych widzów intrygującą zagadką, dla innych tematem niepokojącym. Film bada tożsamość trans jako paralelę do Historia pochodzenia złoczyńcy Todda Phillipsa Żartowniś, wśród wielu innych filmów sąsiadujących z Batmanem. Wera filtruje swoje życie przez znaną fikcjęobalając i ukierunkowując popularne postacie, aby pokazać, jak radziła sobie z przemocą, trującymi związkami, odnajdywaniem tożsamości poprzez stand-up i poszukiwaniem szczęśliwego zakończenia.

Ponieważ tak wiele osób teoretyzuje na temat filmu, zanim w ogóle go obejrzy, takie kadrowanie wzbudziło pewne obawy. Z życiem i prawami osób transpłciowych zamienił się w pole bitwy politycznej w całym kraju i coraz większej liczby prawodawców otwarcie oczerniać osoby transpłciowepada argument, czy to naprawdę czas na film, w którym transpłciowa kobieta kojarzy się z postacią słynącą z bycia chorą psychicznie masową morderczynią?

Film Very wykorzystuje tę metaforę w wielowarstwowy sposób, czerpiąc z Jokera – a także jego pomocnika, który stał się niezależnym antybohaterem, Harley Quinn – jako swego rodzaju skrajnego błazna, który śmieje się ze społecznie przyjętych norm i je wywraca do góry nogami. W obszernym wywiadzie dla Polygon przed Joker LudowyVera stwierdziła, iż ​​rozumie wszelkie obawy, jakie ludzie żywią wobec filmu, ma jednak nadzieję, iż kiedy go obejrzą, zrozumieją, dlaczego jest to, jak to ujęła, „jeden z najbardziej radosnych filmów queerowych” kiedykolwiek zrobiony.”

Wywiad ten został zredagowany i skrócony dla przejrzystości.

Obraz: Odmieniona niewinność

Polygon: W tym filmie jest wiele skomplikowanej symboliki związanej z Batmanem i galerią jego łotrów. Ale być może najbardziej skomplikowanym elementem symbolicznego języka jest sposób, w jaki wersja ciebie, którą widzimy w filmie, to zarówno Joker, jak i Harley Quinn – jej pseudonim sceniczny w stand-upie to dosłownie „Joker the Arlequin”. Czy ta mieszanka wzięła się z zmagań z własną płcią? Od zmagania się z różnymi aspektami Jokera i tego, co zrobiłeś, a czego nie chciałeś wchłonąć? A może coś zupełnie innego?

Wera Drew: Myślę, iż było to jedno i drugie – zmaganie się z faktem, iż większość życia spędziłem, nie wiedząc, kim do cholery jestem, na żadnym poziomie. Zabawne jest dla mnie, gdy słyszę gównianych transfobów, TERF-ów czy cokolwiek innego, jak mówią o gejach lub doświadczeniach trans, które są narzucane ludziom, ponieważ do transseksualizmu doszedłem poprzez przymierzanie każdej tożsamości pod słońcem. Dla mnie komedia też była o tym. To było miejsce, gdzie mogłam założyć sukienkę, gdybym chciała, bo Hej, facet w sukience, czy to nie zabawne? Było to także miejsce, w którym mogłem być, kimkolwiek chciałem. Czasami ze szkodą dla mnie – myślę, iż to była jedna z rzeczy, które trzymały mnie zagubioną – niejasność tego, kim jestem.

Moje doświadczenie, kiedy ujawniałam się – a myślę, iż jest to wiele doświadczeń kobiet transpłciowych – zmierzało w stronę przestrzeni Muszę być niezwykle kobieca, muszę naprawdę pochylić się w tę stronę układu binarnego. I to gwałtownie się rozpadło. Szczególnie rozpadło się w związku, który opisuję [in the movie]. Ponieważ byłem z [a trans man] który robił to po drugiej stronie układu podwójnego, ucieleśniając sporo toksycznej męskości. Chciałem więc porozmawiać o obu tych aspektach: toksycznej męskości i toksycznej kobiecości.

Już na początku zauważyłem pewien dyskomfort związany z kojarzeniem transpłciowości z chorobą psychiczną, a choćby psychozą. Ale jasne jest, iż jest to element, który przemyślałeś i do którego dążysz. Jak uzasadnisz istnienie trans-złoczyńcy ludziom, którzy denerwują się tym filmem?

Na początek uwielbiam queerowych złoczyńców. Zawsze mam. Nie jestem dorosłą osobą Disneya, ale dorastałam, oglądając Disneya i myślę, iż wszyscy ci złoczyńcy – zwłaszcza Urszula jest po prostu Boski z kanonu Johna Watersa, i Dżafar I Blizna to dwaj najbardziej gejowscy złoczyńcy wszechczasów. Myślę, iż warto zbadać ten trop, choćby dlatego, iż wiele razy widzimy złoczyńców zakodowanych w ramach queer. Albo choćby nie zakodowane: Scar to po prostu gejowski lew, który chce być królem i jest z tego powodu bardzo zjadliwy.

Myślę jednak, iż naszym zadaniem, jako osób queer, jest odzyskanie niektórych z tych tropów w taki sam sposób, w jaki odzyskało je wiele marginalizowanych społeczności. Mam na myśli szczególnie ludzi takich jak Jordan Peele, którzy opierają się na rzeczach gdzie jesteś, Hooo, może nie powinniśmy o tym rozmawiać? Ale nie, może o tym porozmawiać. On powinien! Podobnie myśląc, żyję w kraju, który złoczyńczo traktuje osoby transpłciowe. Na Twitterze codziennie nazywają mnie „groomerem”.

Nawet po prostu kręcąc ten film i wydając go, spotkałem się z odmową ze strony dość transfobicznych kont prawicowych. Podcast popkulturowy Daily Wire nie może przestać mówić o tym filmie. To zabawne, bo ciągle powtarzają: „To wygląda okropnie, ale ludzie to zaakceptują tylko dlatego, iż zostało zrobione przez osobę transpłciową”. Co za zabawny pomysł, iż bycie trans sprawia, iż ​​jestem bardziej znośny dla ludzi! To śmieszne. Dlatego to gówno choćby mnie nie boli. Ponieważ żyję w kraju, w którym jestem traktowany jak złoczyńca tylko dlatego, iż chodzę ulicą i jestem tym, kim jestem. Dlaczego więc nie mogę nakręcić filmu, który bezpośrednio o tym opowiada?

Obraz: Odmieniona niewinność

Czy były jakieś inne aspekty Twojej historii, na których chciałeś się skupić, ponieważ nie widziałeś ich w innych opowieściach o podróżach trans-coming-out?

Tak naprawdę nie wiedziałam, iż tak jest, dopóki nie poszłam z filmem na festiwale, ale słyszałam, jak wielu twórców filmów queer mówiło, iż musimy opowiadać historie, które nie będą zbyt traumatyczne; musimy ucieleśniać euforia queer, euforia trans, czy cokolwiek do cholery. Dla mnie to brzmi jak bzdury asymilacyjne. Za każdym razem, gdy to słyszę, jestem jak: Przepraszam, moje życie było dość traumatyczne i chcę tworzyć uczciwą sztukę! Dlatego czasami zamierzam przepracować swoją traumę w tej sztuce.

I wiecie co: przez cały czas może być radośnie! Myślę, iż Joker Ludowy to jeden z najradośniejszych filmów queerowych, jakie kiedykolwiek powstały. Wiem, iż jestem stronniczy, ale tak jest. Po prostu jest! Jest kolorowo, żywiołowo, gejowo i lekceważąco.

Myślę, iż zdecydowanie jest miejsce na filmy queerowe, bardziej przyjazne rodzinie i przyziemne. Arystoteles i Dante był jednym z moich ulubionych filmów ubiegłego roku, a to jedna z najszczęśliwszych i najsłodszych filmów o miłości gejowskiej, jakie kiedykolwiek widziałem. Kocham H. też – szczególnie zawsze mam ochotę to wykrzyczeć, tylko dlatego, iż uważam, iż to niesamowity film. Ale jest też miejsce na filmy takie jak ten, które eksplorują niuanse i „bardziej problematyczne” rzeczy związane z byciem queer.

Sztuka queer kiedyś taka była. John Waters to jeden z najbrudniejszych ludzi wszechczasów. Pamiętam, iż w końcu dość późno odkryłem jego filmy i pomyślałem: O mój Boże, to jest to, to jest to, czego potrzebowałem. W końcu czuję się przez to reprezentowany. A wszyscy jego bohaterowie są uzależnieni od whippetów i morderstw.

Jeśli oglądasz film taki jak ten, w którym główny bohater jest bardzo wyraźny – przejmuję kontrolę nad twoim mózgiem na 92 ​​minuty i zmuszam cię, abyś zajrzał do mojego. Więc nie chcesz zobaczyć, jak ktoś się zmienia i rozwija? Czy nie chcesz, żeby ktoś zaczynał jako złoczyńca, a potem albo stał się większym złoczyńcą, albo pod koniec stał się bohaterem, albo oscylował gdzieś pomiędzy? Na tym właśnie polega opowiadanie historii. Na tym właśnie polega tworzenie mitów. Rozumiem sentyment. Reprezentacja jest ważna. Myślę jednak, iż sposobem na adekwatne reprezentowanie osób transpłciowych jest traktowanie ich jak ludzi w filmie, a nie jak doskonałe anioły czy obrzydliwych zboczeńców. Gdzieś pomiędzy.

Joker Ludowy Premiera w kinach 5 kwietnia, a premiera w Ameryce Północnej przez cały kwiecień i maj. Tutaj znajdziesz teatry biorące udział w programie.