[Recenzja] Stevie Wonder - "Fulfillingness' First Finale" (1974)

Czwarty z serii pięciu klasycznych, wydanych pod rząd albumów Steviego Wondera jest tym najbardziej osobistym. Z pewnością nie powstała by taka płyta - a mogła przecież nie powstać w ogóle - gdyby nie poważny wypadek, jakiemu uległ artysta. W sierpniu 1973 roku, tuż po premierze "Innervisions", samochód, którym muzyk wracał z koncertu, uderzył w gwałtownie hamującą ciężarówkę z drewnem. Jedna z kłód przebiła szybę, uderzając Wondera, który w wyniku obrażeń zapadł w 10-dniową śpiączkę. Powrót do pełnej sprawności i do muzyki zajął mu, oczywiście, nieco dłużej. Przez pewien czas w ogóle obawiał się dotknąć przyniesionego do szpitala klawinetu, z obawy, iż po wypadku nie będzie już w stanie grać jak wcześniej. A jednak w ciągu niespełna roku udało mu się napisać i zarejestrować materiał na "Fulfillingness' First Finale".

Nawiązując do tytułu "Fulfillingness' First Finale" myślę, iż 24-letni wówczas Stevie Wonder mógł się czuć w pełni spełniony muzycznie. Nie dość, iż to właśnie w tamtym okresie, 1972-76, osiągnął swój artystyczny szczyt, to jeszcze odnosił przy tym spore sukcesy komercyjne. Recenzowany album doszedł do 1. miejsca w Stanach i 5. w Wielkiej Brytanii, co było jego największym do tamtej pory osiągnięciem. Jest też drugi człon tytułu "Fulfillingness' First Finale" - ten definitywny koniec tego najlepszego okresu miał nadejść dopiero po ukazaniu się kolejnego albumu.