[Recenzja] Godspeed You! Black Emperor - "No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead" (2024)

Ponura, apokaliptyczna wizja muzyki Godspeed You! Black Emperor wydaje się być adekwatnym soundtrackiem do trwającego konfliktu na Bliskim Wschodzie. Była to zresztą ponoć inspiracja dla najbowszego albumu zespołu. Temat ten niestety został potraktowany bardzo powierzchownie, bez żadnej głębszej refleksji. Tak naprawdę ograniczono się do podania w tytule - którego płyta rzekomo nie ma - bilansu ofiar śmiertelnych, mocno już nieaktualnego (oficjalna liczba zabitych w Strefie Gazy Palestyńczyków wzrosła do czterdziestu tysięcy) i pomijającego izraelskich cywilów zabitych rok temu przez terrorystów Hamasu, od czego cała eskalacja się zaczęła. Tłumaczenie, iż zespół postanowił wyrazić ogrom tej tragedii wyłącznie dzięki dźwięków, nie wytrzymuje niestety konfrontacji z samym materiałem. "No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead" okazuje się najbardziej pogodną płytą GY!BE.

Z czasem klimat faktycznie robi się nieco bardziej niepokojący. Miniatura "Broken Spires at Dead Kapital" to ponury ambient o lekko zniekształconym brzmieniu, wzbogacony melodyjną, ale funeralną w nastroju partią skrzypiec. Także najbardziej masywny, najcięższy w zestawie "Pale Spectator Takes Photographs" podąża w tym bardziej złowieszczym kierunku, choć w drugiej połowie melodyjne solówki nieco rozwiewają ten mrok. Dopiero finałowy "Grey Rubble - Green Shoots" swoją intensywnością, rozmachem, udramatyzowaniem i pozbawiającym resztek nadziei klimatem zdaje się w pełni korespondować z tytułem. To właśnie tym utworem postanowiono zapowiedzieć album, jakby z premedytacją chciano zasugerować, iż całość będzie równie sugestywnym przedstawieniem obecnej rzeczywistości na Bliskim Wschodzie.

To nie tak, iż nie podoba mi się ten longplay. Czysto muzycznie "No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead" nie daje mi żadnych istotnych powodów do narzekania. Instrumentaliści wciąż potrafią kreować intrygujące, wciągające pejzaże dźwiękowe, a tutaj pokazali tej umiejętność tworzenia naprawdę ładnych, subtelnych melodii. Czuję jednak wyraźny dysonans między zawartą tu muzyką, a tytułem (którego nie ma, ale jest - taki tytuł Schrödingera), jakby ta pierwsza wcale nie powstała w reakcji na sytuację w Strefie Gazy, a ten drugi nadano jedynie w celu zwrócenia uwagi na album, może choćby wywołania pewnych kontrowersji. To jednak tylko moje przypuszczenia, a w rzeczywistości intencje zespołu mogły być dobre. Po takiej grupie, jak Godspeed You! Black Emperor, słynącej z idealnego oddawania dzięki dźwięków niepokojów dzisiejszego świata, oczekiwałbym jednak, iż tak zatytułowany album będzie zawierał bardziej adekwatną muzykę. Nie wpływa to jednak na moją ocenę, która pozostaje wysoka.