 |
| AI 2025 |
Pieśń 21
Muszę wypłynąć łodzią. Ospałe godziny dłużą się
biada mi!
biada mi!
Wiosna zakończyła swoje okwiecanie i odeszła. Z naręczem
zwiędłych, wyblakłych, niepotrzebnych kwiatów czekam
leniwie.
Fale burzą się; a przy brzegu, w cienistym szpalerze trzepoczą
i opadają żółte liście.
Nie wpatruj się w pustkę!
Czy nie czujesz euforii zawieszonej w powietrzu, która
z echem dalekiej pieśni płynie z drugiego brzegu?
Rabindranath Tagore
przeł. Leszek Bartoszewski
