Pewnego dnia trzy kobiety stały na targu przy stole z jabłkami.
Pierwsza westchnęła ciężko:
— No popatrzcie tylko, jakie małe, poobijane… A ceny jak za złoto! Już nic dobrego nie znajdziesz. Świat leci na łeb, na szyję…
Druga uśmiechnęła się lekko:
— A ja widzę, iż tegoroczne zbiory to prawdziwy dar. Pogoda była niełatwa, a jabłka — może nie idealne, ale soczyste. Gospodynie się postarały.
Trzecia w ciszy sięgnęła po portmonetkę:
— W domu mam chorego wnuczka. Uwielbia pieczone jabłka. Dla niego nie ma znaczenia, jak wyglądają. Ważne, żeby były zrobione z miłością.
Morał:
Każdy z nas widzi świat przez pryzmat własnej historii.
Dla jednych to zwykłe, marne jabłka.
Dla innych — szansa, by wesprzeć czyjąś pracę.
A dla kogoś — sposób, by dać trochę ciepła i opieki.
Więc zanim osądzisz — spróbuj zrozumieć, z jakiego miejsca w sercu patrzysz na świat.
