Głównym motywem twórczości Hanny Orzechowskiej jest słońce. Na jej obrazach przyjmuje różne formy – od gorącej czerwonej kuli, przez oślepiającą świetlistość, aż po zimną gwiazdę zwiastującą katastrofę. Spoglądanie w jego tarczę jest dla twórczyni podstawą praktyki artystycznej. Stało się też inspiracją do wystawy Patrząc w słońce. Hanna Orzechowska. Na ekspozycji znajdziemy realizacje poświęcone obserwacji światła z zamkniętymi oczami, śledzeniu powidoków pod powiekami, ale też widzeniu bez udziału zmysłu wzroku, wejrzeniu w siebie i śnieniu. Wśród prezentowanych prac nigdy wcześniej niepokazywane kompozycje powidokowe, autoportrety artystki z lat 40. i 70. i rysunki kobiecego ciała w skrajnych stanach przyjemności i bólu. Przeciwwagą i dopełnieniem są realizacje obrazujące świat oglądany szeroko otwartymi oczami – w jaskrawym świetle dnia, w chwilach oślepiającego wybuchu, w przerażających czasach mroku i wojny. Szare i czarne słońca, obozowe pasiaki, strzępy tkanin, skrawki fotografii, bezbronne ciało i tarcza strzelnicza. Antyprzemocowe kolaże poruszające temat cierpienia, niemieckiego ludobójstwa i spirali zbrodni.
23.09-17.11.2024
Hanna Orzechowska, Patrząc w słońce. Hanna Orzechowska
Teatrgaleria Studio, Warszawa, Plac Defilad 1
Hanna Orzechowska, bez tytułu [Powidok słońca], 1948
