Poznaliśmy laureata literackiej nagrody Nobla. Jest inspiracją dla legendy kina

Zdjęcie: materiały prasowe


Literacka Nagroda Nobla powędrowała w tym roku do znakomitego węgierskiego pisarza i senarzysty - László Krasznahorkaia. Artysta otrzymał prestiżowe wyróżnienie za "fascynującą i wizjonerską twórczość, która w obliczu apokaliptycznego terroru potwierdza siłę sztuki". Prywatnie jest przyjacielem słynnego reżysera, Béli Tarra, z którym współpracował podczas adaptacji swojej głośnej powieści "Szatańskie tango".


László Krasznahorkai laureatem literackiej nagrody Nobla


Węgierski pisarz i scenarzysta, László Krasznahorkai, został tegorocznym laureatem literackiej Nagrody Nobla. Artysta przyszedł na świat 5 stycznia 1954 roku w Gyuli, w południowo-wschodnich Węgrzech. Początkowo studiował prawo, chcąc kontynuować rodzinne tradycje. Ostatecznie ukończył jednak studia na wydziale humanistycznym w Budapeszcie.


Pierwszą nowelę, o tytule "Tebenned hittem", opublikował w 1977 na łamach "Mozgó Világ". Od 1982 postanowił całkowicie oddać się pisarstwu.


Susan Sontag nazwała go "mistrzem apokalipsy cytującym Gogola i Melville’a". W.G. Sebald twierdził natomiast, iż "uniwersalność wizji Krasznahorkaiego jest pokrewne autorowi 'Martwych dusz', Gogolowi, rozwiewa wszystkie wątpliwości dotyczące współczesnej literatury". Wśród napisanych przez niego książek są takie tytuły, jak "Melancholia sprzeciwu", "Wojna i wojna", "Baron Wenckheim's Homecoming" czy najsłynniejsze z jego dzieł "Szatańskie tango".Reklama


Od 1985 jego przyjaciel i zarazem legendarny węgierski reżyser, Béla Tarr, kręci filmy niemal wyłącznie na podstawie jego powieści. Adaptacjami jego tekstów są takie tytuły, jak "Harmonie Werckmeistera" czy przełomowe również dla świata kina "Szatańskie tango". Krasznahorkai pomagał też przy ostatnim filmie Tarra, "Koniu turyńskim" z 2011 roku.


"Szatańskie tango" (1994): film zapisał się w historii. Trwa aż 7 godzin i 19 minut


Trwające ponad siedem godzin "Szatańskie tango" w reżyserii Beli Tarra wyznaczyło nowe granice języka kina i gwałtownie zostało okrzyknięte produkcją przełomową. László Krasznahorkaia pracował przy produkcji jako współscenarzysta.
Produkcja składa się z czarno-białych, długich, hipnotycznych ujęć. Dzieło utrzymane jest w wolnym tempie i skoncentrowane na zwykłych czynnościach. Reżyser portretuje bohaterów w stanie oczekiwania i bezradności, którym towarzyszy duchowa pustka oraz milczenie.
Zobacz też:
"To kumulacja złego dnia dla wszystkich". Szykuje się mocny polski debiut