„Pisanie nadaje sens…” - lekcja czytania poezji z Wojciechem Bonowiczem

Po co pisać wiersze?; Jaki jest związek poezji z codziennym życiem?; Co daje nam literatura? - to tylko niektóre z pytań, na które odpowiedział Wojciech Bonowicz na spotkaniu z młodzieżą w Krośnieńskiej Bibliotece Publicznej w dniu 9 października 2025 r.

W lekcji czytania poezji uczestniczyli uczniowie krośnieńskich szkół średnich - II Liceum Ogólnokształcącego i Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych. Wojciech Bonowicz zachęcał młodych ludzi do częstszego sięgania po poezję, przekonując, iż może być ona formą rozmowy - z autorem, z przyjaciółmi, ale też z samym sobą!

Współczesny (codzienny) język jest ubogi, schematyczny, a literatura "dba o słowo", sprawia, iż język (a tym samym świat) staje się bogaty, różnorodny i niepowtarzalny. Literatura ma też inną funkcję - wyraża ponadczasowe wartości, myśli i idee. Tak jak w "Lalce" - powieści Bolesława Prusa, arcydziele literatury polskiej. Bolesław Prus nie tylko opisuje w niej historię miłości Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej, ale pokazuje różne idee i światopoglądy (wypływające z głębokich przemian społeczno-obyczajowych zachodzących w Polsce końcem XIX w.).

Wojciech Bonowicz zaprezentował kilka swoich wierszy, które poddał analizie. Rozpoczął od utworów autotematycznych - "Pokój" i "Noc" (opisujących proces twórczy). Omawiał i interpretował też inne swoje wiersze ("Dwa ruchy", "Wyobraźnia", "Podobno", "Napis przy torze", "Pierwsza lekcja", "Możliwe zakończenie", "Drzewa", "Od siebie"). Czytane wiersze nie były łatwe, bo poezja W. Bonowicza jest złożona i wymagająca (pełna metafor) i skłania do refleksji.

Spotkanie z Wojciechem Bonowiczem zrealizowane zostało w ramach projektu "Tak się czyta... w Krośnie!", dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszy Promocji Kultury oraz przy pomocy finansowej Miasta Krosna.

Wojciech Bonowicz jest poetą, publicystą, stałym felietonistą "Tygodnika Powszechnego" i miesięcznika "Znak". Autor m.in. bestsellerowej biografii "Tischner" (2001), książek dla dzieci "Bajki Misia Fisia" i "Misiu Fisiu ma dobry dzień, dobry dzień", tomów rozmów z Michałem Hellerem i Wojciechem Waglewskim, a także jedenastu tomów poetyckich.

 W 2007 r. otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia za tom "Pełne morze", zbiór "Polskie znaki" był nominowany do Nagrody Silesius (2011), a tom "Druga ręka" - do Literackiej Nagrody Nike i Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2018).

 W 2012 roku W. Bonowicz został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za działalność na rzecz społeczności lokalnej, a w 2019 roku (wraz z żoną) - Medalem św. Brata Alberta za działalność na rzecz osób z niepełnosprawnością intelektualną. W 2020 roku autor został jednym z laureatów pierwszej edycji Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO, ponownie otrzymał tę nagrodę w 2022 roku.

Autor wierszy: "Wybór większości" (1995), "Hurtownia ran" (2000), "Wiersze ludowe" (2001), "Pełne morze" (2006), "Hurtownia ran i Wiersze ludowe" (2007), "Wybór większości i Wiersze z okolic" (2007), "Polskie znaki" (2010), "Echa" (2013), "Druga ręka" (2017), "Wiersze wybrane" (2020), "Wielkie rzeczy" (2022); felietonów i miniatur literackich: "Sto lat. Książka życzeń"(2018), "Dziennik końca świata" (2019), "Historie na każdą godzinę" (2022), "Dziennik pocieszenia" (2024).