Optimum biologiczne dla macierzyństwa: Czy istnieje idealny wiek dla kobiet do poczęcia?

Czy jest jakieś zalecane przez lekarzy „okno” czasowe, które jest optymalne do planowania dzidziusia? Specjaliści medycyny reprodukcyjnej wskazują na konkretny zakres wieku, gdy kobieta ma największą szansę na sukces w poczęciu.

Obserwuje się tendencję do opóźniania momentu narodzin pierwszego dziecka aż do trzeciej, a choćby czwartej dekady życia. Choć możliwość poczęcia jest różna dla każdej kobiety i uzależniona od wielu aspektów – od stanu zdrowia, przez tryb życia, aż po genetyczną uwarunkowaną płodność – warto pamiętać, iż wiek nie jest czynnikiem neutralnym. Z upływem lat proces zapłodnienia może stać się bardziej skomplikowany, a także może wzrosnąć ryzyko komplikacji. Więc jaka jest rekomendacja ekspertów odnośnie do najbardziej dogodnego czasu w planowanie macierzyństwa?

Z perspektywy biologii najbardziej sprzyjającym okresem dla poczęcia jest przedział między 20 a 24 rokiem życia. W tym czasie kobieta ma największe prawdopodobieństwo zajścia w ciążę. Niemniej jednak, wiele kobiet decyduje o macierzyństwie dopiero po przekroczeniu 30 lat, co mogą determinować takie czynniki jak gotowość na bycie rodzicem czy stabilność finansowa. Pomimo, iż z wiekiem wzrasta ryzyko potencjalnych komplikacji, warto podkreślić, iż większość ciąż u kobiet po 30 roku życia przebiega bezproblemowo i kończy się narodzinami zdrowego dziecka.

A jak wygląda sytuacja w przypadku ciąż po 35 roku życia? Późniejsza decyzja o macierzyństwie jest możliwa, ale wiąże się z niej większym ryzykiem urodzenia dzieci z zaburzeniami genetycznymi, takimi jak na przykład zespół Downa. Ta korelacja wynika z ryzyka występowania anomalii degeneracyjnych w komórkach jajowych. Na szczęście współczesna medycyna umożliwia wykrycie wielu tych zaburzeń już we wczesnym stadium rozwoju płodu, choć wymaga to przeprowadzenia diagnostyki prenatalnej.

Warto dodać, iż w Polsce od czerwca 2024 roku przyszłe matki mogą korzystać z bezpłatnych badań prenatalnych w ramach Programu Badań Prenatalnych. Dzięki nim możliwe jest wczesne identyfikowanie ryzyka wystąpienia wad u płodu i, jeżeli to możliwe, wdrożenie odpowiedniego leczenia jeszcze przed narodzinami. Specjalista diagnostyka może dzięki tym badaniom zidentyfikować między innymi:

Zespół Downa,
Zespół Turnera,
Zespół Edwardsa,
Zespół Klinefeltera,
Fenyloketonurię,
Hemofilię,
Mukowiscydozę,
Wrodzoną łamliwość kości,
Rdzeniowy zanik mięśni,
Dystrofię mięśniową.