„Biała elegia” – HanKang, koreańskiej pisarski i laureatki Literackiej Nagrody Nobla jest czymś tak niezwykłym, iż czyta się ją ze ściśniętym gardłem. To oszałamiające studium kruchości życia, piękna i ludzkiej wytrwałości.
„Choć karmimy je przysmakami i pielęgnujemy z miłością, nasze ciało nieuchronnie ulega zniszczeniu ( …)”.
Pisarka dzięki krótkich opisów, dzieli się z czytelnikami refleksją na temat życia, przemijania, pamięci i śmierci czyli podstawowych egzystencjalnych pytań, które zadaje sobie każdy z nas.
Punktem wyjścia powieści jest traumatyczne wspomnienie narodzin i śmierci dziecka, które żyło zaledwie dwie godziny. Autorka próbuje sobie wyobrazić co stałoby się z jej siostrą, gdyby przeżyła, jak potoczyłyby się jej losy, jakie byłyby jej odczucia.
Całość książki oparta jest na skojarzeniach i emocjach. HanKang opisuje różne przedmioty, zjawiska, stany emocjonalne w powiązaniu z bielą.
Polskiemu czytelnikowi bliskie sercu będzie wspomnienie autorki z wizyty w Muzeum Powstania Warszawskiego i jej reakcja na widok zniszczonego w 1945 miasta, jego ruin otulonych białym śniegiem. Na uwagę zasługuje fakt, iż większa część książki napisana została w Warszawie, gdzie HanKang przez jakiś czas mieszkała.
Gorąco polecam wszystkim „ Białą elegię, jako opowieść o tym, co na przekór wszystkiemu pozostaje nieskazitelne.
Mariusz Skoczek – Dyrektor Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Nakle nad Notecią
