Rembrandt i Rubens to giganci baroku północnego. Ten pierwszy nazywany jest „malarzem duszy”, drugi „malarzem ciała”.
Rembrandt zrewolucjonizował malarstwo niderlandzkie XVII wieku. Potrafił uchwycić najsubtelniejsze emocje i istotne momenty ludzkiego życia tworząc obrazy, które do dziś fascynują głębią psychologiczną i techniczną doskonałością. Poznaliśmy „Lekcję anatomii doktora Tulpa” w Muritshuis w Hadze, „Straż nocną” w Rijksmuseum w Amsterdamie, „Powrót syna marnotrawnego” w kolekcji Ermitażu w Petersburgu i „Lekcję anatomii doktora Deymana” w Amsterdam Historisch Museum.
Malarstwo flamandzkie przez kilkadziesiąt lat zdominowane było przez styl rubensowski. Ten styl poznaliśmy na przykładzie wybranych dzieł Rubensa: „Zdjęcia z krzyża” w Katedrze Najświętszej Marii Manny w Antwerpii, „Porwania córek Leukippa” w Starej Pinakotece w Monachium i „Sądu Parysa” w National Gallery w Londynie.
Gościem Jerzego Jopa był dr hab. Piotr Rosiński, prof. UJK w Kielcach, historyk sztuki.