12 sierpnia 1991 roku świat muzyki ciężkiej zatrząsł się w posadach. Tego dnia ukazał się piąty album studyjny zespołu Metallica – oficjalnie zatytułowany po prostu Metallica, ale gwałtownie ochrzczony przez fanów i media mianem The Black Album ze względu na niemal całkowicie czarną okładkę, na której ledwo widoczny jest wytłoczony wąż (inspirowany flagą „Gadsden flag”).
Był to moment przełomowy nie tylko w historii samej grupy, ale także całego gatunku. W ciągu kilku miesięcy od premiery album wywindował Metallikę z pozycji liderów thrash metalu do rangi jednej z największych rockowych kapel na świecie.
Po czterech płytach definiujących thrash metal – od Kill ‘Em All (1983) po epickie …And Justice for All (1988) – James Hetfield, Lars Ulrich, Kirk Hammett i Jason Newsted postanowili zrobić coś innego. Do współpracy zaprosili producenta Boba Rocka, znanego m.in. z pracy z Mötley Crüe i The Cult.
Rock wywrócił dotychczasowe podejście zespołu do nagrywania:
-
kazał im nagrywać razem w studiu, a nie każdy instrument osobno,
-
położył nacisk na ciężkie, nisko strojone gitary,
-
zadbał o potężne, soczyste brzmienie bębnów,
-
zmusił Hetfielda do nagrywania wokali wielokrotnie, aż osiągnął perfekcję w emocjach i artykulacji.
Efektem był wolniejszy, cięższy, bardziej przystępny album, w którym skomplikowane struktury zastąpiono prostszymi, chwytliwymi riffami i refrenami, które można było śpiewać razem z zespołem na stadionach.
Utwory, które przeszły do historii
The Black Album to kopalnia hitów, które do dziś są stałym punktem setlist Metalliki:
-
„Enter Sandman” – otwierający kawałek z mrocznym riffem Kirka Hammetta i tekstem o koszmarach sennych stał się hymnem stadionów.
-
„Sad But True” – powolny, miażdżący groove i nisko strojone gitary zyskały status kultu.
-
„The Unforgiven” – ballada z odwróconą strukturą: spokojne zwrotki, ciężki refren.
-
„Wherever I May Roam” – orientalne brzmienia i tekst o wiecznym włóczęgostwie.
-
„Nothing Else Matters” – intymna ballada, którą Hetfield napisał początkowo dla siebie, a która stała się jednym z największych hitów rockowych lat 90.
Sukces komercyjny
Album zadebiutował na 1. miejscu listy Billboard 200 i utrzymywał się w pierwszej setce przez… 488 tygodni (ponad 9 lat!). W samych Stanach Zjednoczonych sprzedał się w ponad 16 milionach egzemplarzy, a globalnie przekroczył 30 milionów.
Stał się też najlepiej sprzedającym się albumem zespołu i jednym z najlepiej sprzedających się albumów w historii muzyki rockowej.
Znaczenie i dziedzictwo
Dla wielu fanów thrashu The Black Album był „zdradą ideałów” – prostszy, wolniejszy, bardziej „radiowy” niż wcześniejsze płyty. Dla milionów innych był bramą do ciężkiej muzyki. Dzięki niemu metal po raz pierwszy w takim stopniu zdobył masową publiczność, nie tracąc przy tym swojej mocy i ciężaru.
Metallica stała się zespołem stadionowym, a ich koncerty zaczęły przyciągać setki tysięcy ludzi. Wiele utworów z tej płyty jest granych na żywo do dziś, a ich siła i energia nie słabną.
Track Lista :
| 1. | „Enter Sandman” | 5:32 | |
| 2. | „Sad but True” | 5:24 | |
| 3. | „Holier Than Thou” | 3:47 | |
| 4. | „The Unforgiven” | 6:27 | |
| 5. | „Wherever I May Roam” | 6:44 | |
| 6. | „Don’t Tread on Me” | 4:00 | |
| 7. | „Through the Never” | 4:04 | |
| 8. | „Nothing Else Matters” | 6:28 | |
| 9. | „Of Wolf and Man” | 4:16 | |
| 10. | „The God That Failed” | 5:08 | |
| 11. | „My Friend of Misery” | 6:49 | |
| 12. | „The Struggle Within” | 3:53 | |
| 1:02:32 | |||
