Lady Bird Grety Gerwig to film o dorastaniu, który unika tanich wzruszeń i łatwych morałów. Zamiast tego oferuje szczery, momentami bolesny, a jednocześnie ciepły portret relacji matki i córki oraz ostatnich miesięcy młodości, zanim świat stanie się naprawdę poważny. To kino intymne, ale niezwykle uniwersalne
Historia dziewczyny, która chce być sobą
Akcja filmu rozgrywa się na początku XXI wieku w Sacramento. Christine McPherson, która każe nazywać się Lady Bird, jest licealistką marzącą o ucieczce z rodzinnego miasta i rozpoczęciu „prawdziwego życia”. Jej pragnienie niezależności zderza się z realiami finansowymi oraz trudną relacją z matką – kobietą surową, pragmatyczną i głęboko kochającą, choć rzadko okazującą czułość. Film pokazuje codzienne konflikty, drobne zdrady i wielkie emocje, z których składa się proces dorastania.
Reżyserski debiut z wyraźnym głosem
Greta Gerwig, znana wcześniej głównie jako aktorka kina niezależnego, w Lady Bird objawiła się jako reżyserka i scenarzystka o wyjątkowej wrażliwości. To jej solowy debiut reżyserski, który zachwycił krytyków precyzją obserwacji i autentycznością dialogów. Gerwig unika sentymentalizmu, stawiając na prawdę emocjonalną i drobne, znaczące gesty, które mówią więcej niż wielkie deklaracje.
Aktorstwo pełne niuansów
Centralnym punktem filmu jest znakomita kreacja Saoirse Ronan, która nadaje Lady Bird energię, niecierpliwość i kruchość typową dla młodego wieku. Równie imponująca jest Laurie Metcalf w roli matki jej oszczędna, pełna napięcia gra buduje jedną z najbardziej wiarygodnych relacji rodzinnych we współczesnym kinie. Na dalszym planie wyróżniają się Timothée Chalamet, Lucas Hedges i Beanie Feldstein, tworząc galerię postaci, które nie są jedynie dodatkiem, ale integralną częścią świata bohaterki.
Scenografia i muzyka – codzienność jako wartość
Scenografia filmu jest celowo skromna i realistyczna. Zwyczajne domy, szkolne korytarze i ulice Sacramento budują poczucie autentyczności. To przestrzeń, z której bohaterka chce uciec, choć nie do końca rozumie, jak bardzo ją ukształtowała. Muzyka, łącząca klasyczne utwory z początku lat 2000., subtelnie podkreśla emocje i nadaje filmowi rytm, nie dominując nad opowieścią.
Nagrody i uznanie krytyków
Lady Bird okazał się jednym z najlepiej ocenianych filmów roku. Zdobył Złoty Glob za najlepszy film komediowy lub musical oraz za najlepszą rolę kobiecą dla Saoirse Ronan. Ponadto otrzymał pięć nominacji do Oscara, w tym za najlepszy film, reżyserię, scenariusz oryginalny oraz role pierwszo i drugoplanowe. Sukces nagrodowy potwierdził, iż jest to film nie tylko osobisty, ale i artystycznie znaczący. Lady Bird to opowieść o dorastaniu, która zostaje w pamięci dzięki swojej szczerości. Greta Gerwig stworzyła film delikatny, inteligentny i prawdziwy taki, który nie idealizuje młodości, ale pokazuje ją w całym emocjonalnym chaosie. To historia o potrzebie ucieczki i o tym, iż często dopiero z dystansu uczymy się kochać to, co zostawiliśmy za sobą.
