Kultura i sztuka

Zapisałam się na Zoom spotkanie bibliotecznego, ogrodowego klubu książkowego z nadzieją na otrzymanie jakichś pożytecznych rad. Okazało się, iż to rozmowa z autorką biografii Driftwood: The Life of Harlan Hubbard. Najwidoczniej to spotkanie było w ramach non-fiction obejmującej historię ogrodów i wspomnienia ogrodników, artystów i pisarzy.

„Potrzebuję powodzi w mojej duszy, aby unieść cały stary dryf i wątłe nawyki, które sięgnęły aż do brzegu wody”. — Harlan Hubbard, Journals

Harlan Hubbard (1900–1988) pisarz, artysta i pionier ekologicznego stylu życia wiódł spokojne, skromne życie w Kentucky. Znany jako autor ilustrowanej książki o wieloletniej podróży łodzią na rzekach Ohio i Missisipi z jego żoną Anną i właściciel Payne Hollow, ich własnoręcznie zbudowanego domu. Hubbard wyłonił się po czterech dekadach transformacji jako spadkobierca transcendentalizmu Henrego Davida Thoreaua.

Driftwood zagłębia się w pochodzenie Hubbarda, wykształcenie i relacje, a także w jego teorie na temat sztuki, pisania, muzyki i filozofii. Korzystając z dzienników, listów, obrazów, rękopisów i szkiców, autorka złożyła w całość odrębne fazy życia Hubbarda, dostarczając nowych spostrzeżeń na temat jego charakteru i spuścizny. Książka ta stanowi opis postaci Hubbarda, śladów, jakie po sobie pozostawił, oraz wzorca dla współczesnego krajobrazu ekologicznego. To złożony portret osoby, która zasługuje na miejsce obok innych kultowych amerykańskich myślicieli i artystów Stanów. Mimo nieporozumienia cieszył mnie udział w tym spotkaniu, poszerzyła się lista TBR, bo są inne biografie i o nim i o żonie, no i warto przeczytać Shantyboat.

Obejrzałam film dokumentalny The Qulters o więźniach z więzienia o zaostrzonym rygorze biorących udział w projekcie szycia quiltów dla dzieci z rodzin zastępczych. Więźniowie rozpoznają swoje przeszłe błędy i biorą za nie odpowiedzialność, pracują każdego dnia w małym wieziennym zakładzie patchworkowym, tworząc piękne prezenty, w których widzą coś z siebie. Dają tym dzieciom trochę nadziei na ich przyszłość, aby nie skończyły tam, gdzie są w tej chwili ci więźniowie. Ci mężczyźni, choć wciąż zmagają się z demonami przeszłości, są skrupulatni i rozważni w kwestii wyboru tkanin, projektu i układu bloków. Bardzo wzruszający film.

Wieczorem mamy do obejrzenia kolejne odcinki serialu C.B. Strike, ekranizacji powieści Roberta Galbraitha a.k.a. J.K. Rowling. Wczoraj skończyłam duński mini serial – 6 odcinków, odpowiadający historię mieszkańców dzielnicy wyższych sfer na przedmieściach Kopenhagi, którzy nie mogą sobie poradzić z szokującym morderstwem w swojej społeczności. Interesujący psychologiczny serial.

Ale wracając do dzisiaj, wybrałam się do kina na muzyczne przedstawienie

z muzyka Beatles przed seansem i poseansową rozmową z autorem Jayem Bergenem, muzykiem Stevem Stoeckelem i kompozytorem Alanem Kaufmanem. Sam film to przedstawienie 18-tu miesięcy, które para muzyczna — John Lennon i Yoko Ono — spędziła mieszkając w Greenwich Village w Nowym Jorku na początku lat 1970tych. Tytuł odnoszący się do koncertu charytatywnego jest zwodniczy, jest tylko 6 utworów z koncertu, reszta to mieszanka wydarzeń politycznych, prywatne filmiki Lennona i nagrania rozmów telefonicznych. Dosyć chaotyczna mieszanka.

Rozmowa po filmie była interesująca. Pisarz jak się okazało był adwokatem Lennona właśnie w tym okresie, a jego firma pomogła wygrać sprawę o deportację.

w poniedziałek święto, dlugi weekend, ale poza jutrzejszą kawą nie mamy specjalnych planów, gorzej, iż zapowiadają opady deszczu.