W wystawie biorą twórcy pokolenia 40+, należący do grona wyróżniających się osobowości współczesnej polskiej sceny artystycznej, legitymujący się już uznanym dorobkiem.
Ekspozycja nosi charakter problemowy. Najważniejszym jej celem jest ukazanie odmiennych języków obrazowania (stąd tytuł wystawy), a także postaw i praktyk artystycznych trójki autorów. Cechą wspólną ich twórczości jest obecność w różnym stopniu, czasami równolegle lub naprzemiennie, dwóch języków: figuracji i abstrakcji geometrycznej. Ponadto została zaakcentowana dialogiczność twórczości autorów z bliższą i dalszą historią malarstwa, jak również ich krytyczny stosunek do niej, a niekiedy także do palących problemów współczesności.
Układ wystawy nosi charakter trzech prezentacji autorskich, ściśle jednak powiązanych ze sobą. Prace na każdej z nich pokazano w porządku chronologicznym i problemowym. Zaakcentowano wątek występujący wyraziście w twórczości zwłaszcza Jakuba Ciężkiego, czyli zacierania ostrych granic między tymi dwoma językami, kontestujący tradycyjny paradygmat referencyjnej figuracji i asemantycznej abstrakcji.
Pojawienie się w tytule wystawy określenia „konstruowanie obrazu” akcentuje warstwę formalną pokazywanych prac, przede wszystkim sposoby komponowania dzieła. Z tej perspektywy obraz może być odczytany jako zbiór elementów formalnych, które zostały użyte według przyjętego wcześniej przez autora określonego porządku (systemu). Celem prezentacji jest również uczytelnienie tej praktyki, która może być odczytywana w kategoriach konceptualizacji dzieła sztuki, a także podkreślenie relacji między sposobem obrazowania (językiem) i przekazem, który jest w tym języku wyrażany
Romuald K. Bochyński
