Gdyby wprowadzeniem do wystawy Nikity Krzyzanowskiej mógł być jeden wiersz, byłby to utwór Pytasz, co w moim życiu z wszystkich rzeczy główna Jana Lechonia, otwierający tom poetycki Srebrne i czarne (1924). Śmierć i miłość – żywioły destrukcji i pożądania są tam równoważnymi źródłami fascynacji i leku, praprzyczyna „wiecznego smutku duszy” i „wiecznej rozkoszy ciała”. Wiersz kończy się frazą „smierć chroni od miłości, a miłość od śmierci”. Napięcie miedzy śmiercią i miłością ma w twórczości Krzyżanowskiej nie tylko wymiar afektywny, w jej postwandalistycznej praktyce energia twórcza prowadzi do produktywnej interpretacji estetyki zniszczenia.
Wystawa Kochanka smierci jest prezentacją nowych symbolistycznych obrazów Nikity Krzyżanowskiej w technice oleju i spreju na płótnie oraz realizacji fumage powstałych w przestrzeni galerii. Przygladając sie wykluczonym, zapomnianym miejskim marginesom, artystka zainteresowała się dymnymi piktogramami na sufitach klatek schodowych bloków. Charakterystyczne slady po płomieniach zapalniczek Krzyżanowska odniosła do malarstwa sklepiennego i plafonowego najczesciej realizowanego w architekturze sakralnej. Nikita Krzyżanowska nadaje nowy kontekst wandalskiemu efektowi nudy, przenoszac metode na realizacje inspirowane szlachetnym wielkoformatowym malarstwem. Rozkodowując rzekome profanacje, wyłania z nich nowe odmiany sacrum.
Nikita Krzyżanowska (ur.1995) artystka wizualna, malarka. Absolwentka Wydziału Malarstwa i Rzezby na Akademii Sztuk Pieknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu, gdzie w 2022 roku obroniła pracę magisterską w pracowni prof. Łukasza Huculaka. Współczłonkini parareligijnej grupy artystycznej i galerii sztuki Kosciół Nihilistów. Mieszka i tworzy we Wrocławiu.
