Kino tańca w IKM – pokazy filmów tanecznych i choreograficznych

17 listopada od godz. 14:00 w Kinie IKM w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec zostaną zaprezentowane filmy taneczne i choreograficzne wybrane w otwartym naborze. To sześć różnorodnych propozycji, które pokazują, w jaki sposób można łączyć ze sobą języki tańca i filmu.

Wszystkie seanse odbędą się w godzinach 14:00-15:30 w Kinie IKM (ul. Targ Rakowy 11). Po seansie zapraszamy na spotkanie z twórczyniami i twórcami filmów.

Bezpłatne wejściówki – [kliknij tutaj]
Liczba miejsc ograniczona!

Monika Szpunar – “100m”

Film taneczny eksplorujący tematykę żałoby oraz drogi do akceptacji utraty. Został nakręcony w jednym ujęciu, w stu metrowym podziemnym tunelu o industrialnym charakterze. Język filmu opiera się na precyzyjnej choreografii synchronizującej ruch kamery z ruchem tancerki.

Monika Szpunar – tancerka, performerka i choreografka pracująca między Polską, a Czechami, Francją i Anglią. W swoich autorskich projektach łączy choreografię i taniec z innymi dziedzinami sztuki i aktywizmem społecznym wprowadzając ruch w różnorodne przestrzenie. Współtworzy inicjatywę choreograficzną praktyki siostrzeństwa.

Agnieszka Brzezińska – “Years of Silence”

Teledysk opowiadający o uczuciach osób starających się pozostać ze sobą w kontakcie, potrzebujących nadziei. W jego centrum znajduje się dwoje ludzi zmagających się z osamotnieniem i potrzebujących wsparcia. To dwie różne, a jednocześnie do pewnego stopnia takie same osoby. Są siostrami? Przyjaciółkami? A może to jedna i ta sama osoba? W „Years of Silence” taniec performerek wyraża pragnienie spokoju, poszukiwanie nadziei, wzajemne wsparcie.

Agnieszka Brzezińska – tancerka, choreografka. Współpracuje z h.art company, Teatrem Tańca Nieznany, Teatrem w Opolu i innymi. Solo „who cares”, które współchoreografowała z Katarzyną Leszek przeszło preselekcję w międzynarodowym festiwalu Solo Dance Contest. Jej projekt „YOS” został wyróżniony przez Jury oraz uzyskał Nagrodę Publiczności w konkursie Polskiego Teatru Tańca.

Joanna Gruntkowska – “Ilha de Árvores / Island of Trees”

Film będący poetycką dokumentacją próby spektaklu site-specific o tym samy tytule, który został zaprezentowany na Festiwalu Dos Canais w Aveiro w lipcu 2021 r. Nagranie zostało zrealizowane w ciągu jednego dnia na maleńkiej wysepce na Ria de Aveiro w Portugalii. W filmie zmieniające się środowisko, pogoda i woda wpływają na ruch i kształtują narrację. Film był pokazywany m.in na Desassossego Short Film Festival 2022, Dance Days Chania 2022 i Lab.sessions 2024.

Joanna Gruntkowska – artystka, tancerka, performerka, koordynatorka Wrocławskiej Inicjatywy Tanecznej. Bierze udział w programie certyfikującym BMC®. W swojej pracy czerpie z praktyk somatycznych, choreografii eksperymentalnej, tańca współczesnego i teatru fizycznego. Na jej perspektywę duży wpływ mają posthumanizm, feminizm i nowy materializm. Współtworzy interdyscyplinarny kolektyw Watering Words oraz duet Formy Płynne.

Natalia Lis – VARUPTA KUNDALA

Eksperymentalny film, który zaprasza do intymnej, zmysłowej przestrzeni świadomego śnienia. To rytuał przebudzenia, efemeryczna, wiedziona przez intuicję, performatywna podróż poprzez archetypy. W “VARUPTA KUNDALA” ciało staje się medium doświadczeń, a ruch jest przede wszystkim kanałem, poprzez który wyrażają się schematy poznawcze i prowokowane nimi stany emocjonalne. Ta osobliwa podróż pozwala widzowi być świadkiem głębokiego poszukiwania jednostki, oscylującej pomiędzy idyllą a przestrzenią szaleństwa.

Natalia Lis – polska artystka łącząca w swojej interdyscyplinarnej twórczości taniec, performans, film i instalację audiowizualną. Jako filmowiec została dwukrotnie wybrana na seminarium filmowe w UnionDocs i Doclisboa (2022, 2023) oraz uczestniczyła w Dear Doc w Docskingdom w Portugalii (2023). Była stypendystką programu Culture Moves Europe i stypendystką eksperymentalnej rezydencji artystycznej w Teatrze Powszechnym w Warszawie.

Hertz Haus – “Portrety beznadziejne – spektakl usieciowiony”

Film, w którym autorki wracają do koncepcji spektaklu z 2017 roku i wzbogacają jego narrację o możliwości wynikające z posługiwania się medium jakim jest wideo. To poetycki reportaż, który przenosi najważniejsze fragmenty spektaklu “Portrety beznadziejne” w nową przestrzeń i kontekst. Spektakl i film przedstawiają opowieść o procesie definiowania siebie wobec społeczeństwa, ale głównie wobec filtrów, poprzez które tworzymy własne autoportrety.

Hertz Haus – zespół założony w 2018 roku przez tancerki i choreografki: Magdalenę Kowalę, Natalię Murawską, Joannę Woźną i Annę Zglenicką, które tworzą własną estetykę, korzystając z tańca współczesnego, fizycznego, a także z improwizacji i działań performatywnych i dążą tym samym do stworzenia własnego języka ruchu. Zespół otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie The Best Off 2022 za spektakl „Unbody”, a w 2024 roku nagrodę główną w konkursie SzekspirOFF za spektakl „To bitch or not to bitch”.

Mariusz Krawczyk – “Rebeka”

W “Rebece” widzimy postać przechodzącą przez różne nie-miejsca, do których ludzie nie zaglądają lub w których się nie zatrzymują. A może nie tylko przechodzi, ale cały czas tam gości? Ruch performerki opiera się na skumuluowanej w ciele energii. To, co manifestuje się w finale pracy, jest jej choreograficzną emancypacją, która pozostawia widzowi przestrzeń do interpretacji.

Mariusz Krawczyk – fotografuje i kręci krótkie formy filmowe. W trakcie pandemii zrealizował z Magdą Jędrą cykle: “Ćwiczenia z Mikrochoreografii” a później “Laboratorium Mikrochoreografii”. Wielki zwolennik idei „Do It Yourself”. W wolnych chwilach studiuje perspektywę wspinając się na drzewa oraz inne formacje i struktury.

Zachęcamy do śledzenia naszych profili na Facebooku oraz

Wyświetl ten post na Instagramie

Instagramie

Zadanie finansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Przestrzenie Sztuki – Taniec, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.