Dzieciom uśmiech, światu pokój

Praca nawiązuje do powstawania grafiki użytkowej, skupiając postrzeganie czasu i historii wokół praktyk plastycznych. Za główne inspiracje muralu posłużyły archiwalne fotografie dekoracji okolicznościowych z okresu działania w leśnickim zamku domu kultury, publikacja o twórczości artysty Tadeusza Ciałowicza Zwiedzajcie Piastowski Wrocław autorstwa Karoliny Zatorskiej i Mariana Misiaka oraz magazyny „Kontrowersy” o dokonaniach dekoratorki Jolanty Górskiej.
Częsta anonimowość oraz wymykanie się historii i pamięci twórczyń, oraz twórców chwilowych dekoracji okolicznościowych z czasów PRL-u, w tym murali reklamowych, naprowadziły Paulinę Włostowską na próbę zilustrowania tego zjawiska. Osoby autorskie wykonujące murale w latach 60. i 70. XX w. mają bowiem szansę przetrwać jedynie w publikacjach. Ich niezachowana twórczość stała się elementem utraconych, miejskich światów.
Tytuł pracy – Dzieciom uśmiech, światu pokój – to popularne hasło z okresu PRL-u, w gorzki sposób nieustannie aktualne. Artystka zaczerpnęła je z napisu w parku Uśmiechu na wrocławskich Krzykach. Jej mural przedstawia motyw odwracanej klepsydry w trakcie ruchu, czyli moment, w którym czas się zakrzywia, na chwilę zatrzymuje, aby po sekundzie płynąć dalej.
Umiejscowienie muralu pomiędzy różnymi dziedzinami sztuki i rzemiosła wpływa na jego społeczny i edukacyjny charakter. Dlatego właśnie murale, poza przeznaczeniem reklamowym, wykorzystywane są do przenoszenia w przestrzeń publiczną m.in. haseł o spędzaniu czasu wolnego czy walce o równe prawa.